Van A naar Borneo / From A to Borneo

Van A naar Borneo:

Bestemmingsverwarring:

Mijn laatste blog eindigde in Langkawi. Mijn volgend doel was om te gaan duiken op het Maleisische gedeelte van Borneo. Na wat onderzoek had ik een vlucht naar de luchthaven van Tawau geboekt. Een last minute google map sessie leerde mij echter dat het hoofdkantoor van Seaventures, de duikmaatschappij in Kota Kinabalu zat. Dus toen heb ik een extra vlucht daar naar toe geboekt. Verwarrend genoeg bleek het hoofdkantoor aan het andere kant van het eiland te zitten als de daadwerkelijke duikplek, die bij Semporna lag een plaatsje vlak bij Tawau. Nou jah, dan die extra vlucht maar laten schieten. Vlak voor mijn vetrek naar Tawau weer contact gekregen met Anne-Lotte die net terug kwam van een 10 daagse tocht door de jungle waar ik haar had leren kennen. Zij stelde voor om naar Kota Kinabalu te gaan om daar de Kinabalu berg te beklimmen, dus toch maar alsnog daarheen en gewoon mijn extra vlucht pakken. Als dit verwarrend klinkt voor jullie, dan is dat normaal. Ik snapte er zelf ook nog maar weinig op dat moment.

Niet helemaal de perfecte start:

Ongeveer tweeëneenhalve week na ons afscheid in de jungle van Taman Negara gingen Anne-Lotte en ik dus weer samen reizen. Eenmaal aangekomen in Kota Kinabalu bleek dat de prijs van het beklimmen van die berg kon oplopen tot 1800 MYR, een slordige 400 euro, erg duur dus. Eerst maar wat verder onderzoek doen. Anne-lotte had tijdens haar jungletocht een aantal Maleisische gidsen leren kennen die ze kon aanspreken om een goede deal te regelen. Helaas werd ze kort na aankomst op Borneo wel ziek, wat de plannen een beetje op losse schroeven zette. Toen ze anderhalve dag later zich weer beter voelde besloten we om vast naar het park te gaan om door de jungle te wandelen daar. De wandelingen die je door het park kon maken waren niet spectaculair, maar het is toch altijd fijn om weer weg te zijn uit de stad en in de natuur te zijn. Daarbij hadden we vanuit het hostel een mooi uitzicht. Inmiddels hadden we ook de prijs van 1800 naar 900 MYR omlaag weten te krijgen, dus dat scheelt al een hoop geld. Helaas duurde het wel erg lang voordat er plek was en wilden we daar niet op wachten. Het park zelf heb je namelijk zo gezien en iets anders is er niet te beleven. Daarbij was het eten er nou ook niet echt om over naar huis te schrijven (ik realiseer me wel dat ik dit nu toch aan het doen ben :wink:) en tot overmaat van ramp werd ik vervolgens ook ziek. Dezelfde klachten ongeveer als waar Anne-Lotte zojuist van hersteld was. Omdat we beiden niet echt langer wilden blijven hebben we besloten om toch maar door te reizen naar Sepilok waar we naar een orang-oetang reservaat konden. We moesten ongeveer een uur wachten op de bus en daarna 4 uur rijden, goed te doen op zich ware het niet dat ik me nooit zo ellendig gevoeld heb in de bus. Ik had in de ochtend alleen een appel gegeten die Anne-Lotte me had aangeboden en verder alleen water gedronken en een pilletje tegen de diarree genomen. Ik heb 4 uur lang liggen draaien en woelen in de bus, te moe om wakker te blijven, maar te ellendig om te kunnen slapen. Zeker met de vele bochten in de weg naar Sepilok. Daarna moesten we nog een kleine 2 km lopen naar een hostel. Toen we bij het hostel aankwamen was ik te uitgeput om blij te zijn dat we er waren. Een powernap, goede douche en een fruitsalade later ging het echter alweer een stukje beter. Goed genoeg om een plannetje te maken voor de volgende dag.

Orang-Oetang herstelcentrum

Die zou er uiteindelijk als volgt uit zien: om 09.00u gaan we naar het orang-oetang rehabilitatie centrum waar ze getraind worden om weer in het wild vrij gelaten te worden. Daar zagen we met een baklading aan medetoeristen hoe ze gevoerd werden, met elkaar speelden, streken bij elkaar uithaalden en langs de touwen en bomen klauterden en radslagen maakten. Ondanks dat het toch een beetje als een dierentuin aanvoelden was het centrum wel heel tof. Het was namelijk niet zo dat de dieren in een kooi zaten, maar ze kwamen gewoon zelf vanuit de jungle naar het centrum toe voor een gratis maaltijd. Er zaten ook wilde orang-oetangs bij die nooit gerehabiliteerd waren in het centrum maar puur kwamen om van de banaantjes en de sla te genieten. Om 11u hadden we onze buiken weliswaar vol van het orang-oetang vermaak, maar was het toch tijd voor een lunch. Deze haalden we in de restauratie van een nabijgelegen hostel waarna we zijn terug gegaan naar ons eigen hostel.

Ontspannen in het oerwoud:

Daar werden we om 12.45 opgepikt om 3 dagen de jungle in te gaan. Geen dagenlange trekking door de klamme oerwouden van Borneo, maar wel veel ontspannen boottochtjes over de rivier, een paar korte nachtwandelingen en een dag wandeling. Deze tocht door de jungle was dus heel relaxt en draaide vooral om het spotten van wildlife. Zo hebben we legio apen gezien zoals de langstaart Makaak, de zilverblad aap en mijn persoonlijke favoriet de neusaap. In mijn vorige blog schreef ik over de discovery documentaires over de mangrove bossen die ik als kind al prachtig vond. Wat ik er niet bij vertelde was dat ik altijd gefascineerd was door de neusapen die er ook in voorkwamen. Na het zien van de mangrove bossen heb ik dus nu ook deze apensoort gespot, dat geeft toch een bepaald soort voldoening. Verder hebben we verschillende soorten neushoornvogels gezien, krokodillen een paar wilde orang-oetangs in de verte en een aantal insecten tijdens onze nachtwandelingen.

De gids die met ons mee ging was een jonge gepassioneerde vrouw die af en toe mooie verhalen wist te vertellen over de jungle. Toen de Nederlanders in de VOC tijd namelijk op Maleisië aankwamen verbrandden ze allemaal in de hete zon en werden ze knalrood. Dit trok schijnbaar nogal wat verbaasde blikken van de neusapen die naar de Nederlanders vernoemd werden. Uit respect voor de Nederlanders is de naam later veranderd naar Proboscis monkey of neusaap dus in het Nederlands. Indrukwekkend was ook hoe onze gids zichtbaar geëmotioneerd vertelde ze over een orang-oetang die gevangen werd genomen, kaal geschoren om vervolgens als prostituee gebruikt te worden door de lokale bevolking. Echt bizar ook.

Wat ik zelf uiteindelijk misschien nog wel het allermooiste vind is het totaal ontspannen gevoel hebben van in het hier en nu zijn. Zolang ik op dit soort plekken ben en met een bootje de rivier over vaar met de zon en de wind in mijn gezicht dan denk ik niet aan het verleden of de toekomst. Alle problemen (voor zover die er zijn) verdwijnen dan als sneeuw voor de zon en wat er over blijft is een gevoel van innerlijke rust en vrede. Niet geheel toevallig is dit ook het punt wat het nieuwe boek wil maken wat ik aan het lezen ben: The power of now. Een heerlijke ervaring dus om nergens anders mee bezig te hoeven zijn dan het genieten van het huidige moment. Het waren 3 heerlijke dagen jungle.

Het absolute hoogtepunt:

Mijn laatste activiteit op Borneo was een langverwachte. Mijn hele reden om überhaupt naar Maleisië te komen was om te gaan duiken. Een week of 6 heb ik hier dus naar uit gekeken en het moment is dus eindelijk aangebroken. Het bedrijf waar ik voor gekozen heb heeft een olieplatform omgetoverd naar een luxe duikresort. De prijs was er ook wel naar met 1300 euro voor 5 dagen all inclusive duiken, maar alles was dan ook tot in de puntjes geregeld. Van de pickup van het hostel, de luxe faciliteiten, het lekkere eten (met toetjes die je 24u per dag kon eten) een welkomstcomité en drankje bij aankomst en professionele divemasters die de duiksessies begeleidden.

Op de eerste en laatste dag waren er 2 begeleide duiken en de drie dagen ertussenin waren er steeds 3 duiken per dag. Daarnaast kon je zelf nog zo vaak je wilde onder het olieplatform zelf duiken waar ook een koraal rif lag De duikexcursies zelf waren naar het nabijgelegen mabul en Kapalai island met gegarandeerd 1 dag naar het illustere Sipadan wat in de top 5 duikspots van de wereld staat. Omdat het laag seizoen was konden we hier zelfs 2 dagen naar toe en hebben we dus 6x gedoken op een van de mooiste plekken van de wereld. En mijn god wat was het mooi! Woorden schieten gewoon te kort om het te beschrijven, maar ik heb me 5 dagen lang in een andere wereld gewaand. Eentje van luxe boven water en eentje van buitenaardse koraal landschappen en kleurrijke en bizarre visjes onderwater. Het was een grote ontdekkingsreis waarbij ik iedere seconde mijn ogen uit heb gekeken. Net zoals bij de jungle zorgen de duikuitstapjes ervoor dat je alleen maar met het hier en nu bezig bent. Onderwater geen enkele gedachte aan mijn leven voor of na de duik alleen maar verwondering over wat er op dat moment te zien is.

Toen ik 10 jaar in Australië voor het eerst ging duiken was het hoogtepunt een white tip reefshark die ik met mijn gehuurde onderwatercamera had vast gelegd. 10 jaar lang heb ik er ook van gebaald dat ik die foto’s verloren ben. Het was dan ook een persoonlijk hoogtepunt toen ik tijdens mijn eerste duik bij Sipadan een white tip reefshark zag en nog op camera kon vastleggen ook. Helemaal vet werd het toen we de volgende dag tijdens een van onze duiken denk ik een stuk of 20 van deze meter lange haaien hebben gezien. Op sommige momenten was ik bijna omsingeld door deze magische dieren. Als kers op de taart zagen we tijdens die duik ook nog een school van een stuk of 20 grey reefshark jonkies, mijn geluk kon dus niet op. Gelukkig zijn deze haaien ongevaarlijk voor mensen dus hoef je je geen zorgen te maken. Andere toffe vissen en onderwater dieren waren de krokodilvissen, de zeer bonte maanvissen de pijlstaart roggen, de murene (aalsoorten) en natuurlijk de groene zeeschildpadden. En dan waren er natuurlijk nog de eindeloze koraal landschappen in alle kleuren en maten even als de duizenden andere kleine en grote vissen die we gezien hebben. Wat mij betreft was deze duiktrip iedere cent waard want dit is een herinnering die ik de rest van mijn leven niet meer zal vergeten.

Een driedubbel afscheid:

Met een flink portie extra duikervaring (ik heb nu 39x gedoken waarvan 15x in de afgelopen dagen) was het helaas tijd om te vertrekken. Met weemoed verliet ik het duikplatform waar we verbleven, maar dit ga ik nooit meer vergeten. Het einde van deze 5 dagen betekende ook weer het afscheid van Anne-Lotte als mijn reispartner en luidt ook het einde in van mijn verblijf in Maleisië. Nadat alle stikstof weer netjes uit mijn bloed verdwenen is vlieg ik namelijk naar Cambodja. Ondanks dat het in eerste instantie niet op mijn lijstje stond was Maleisië echter 6 weken lang een fantastische ervaring. Veel tijd om na te genieten ga ik echter niet hebben want ik Cambodja vlieg ik direct naar Siem reap van waaruit ik de Ankor watt tempels ga bezoeken. Een must see voor mij waar ik al lang voor ik op deze reis vertrok naar uit keek. Maar dat wordt weer een verhaal voor een andere keer

Iedereen weer super bedankt voor het lezen en tot de volgende blog!

From A to Borneo:

Destination confusion:

My last blog ended in Langkawi. My next goal was to go diving in Borneo on the Malaysian part. After a little bit of research I booked a flight to Tawau. A last minute google map sessions taught me that the main office of Seaventures, the dive company I wanted to go with was in Kota Kinabalu at the other side of the island. So I booked an extra flight there. Confusingly the main office turned out to be on the other side of the island as the actual dive site, which was at Semporna a small town close to Tawau. So I then decided to skip my extra flight. But by then I got in touch with Anne-Lotte again, who had just returned from a 10 day hike through the jungle. She proposed to climb mount Kinabalu, which was situated near Kota Kinabalu. So in the end I did catch my extra flight there. If this sounds confusing for you that’s normal because I didn’t get it myself really.

Not the perfect start:

So about two and a half weeks after our goodbye in the jungle of Taman Negara Anne-Lotte and me resumed our travelling together. Once we arrived in Kota Kinabalu together the price for climbing the mountain turned out to be pretty high at around 1800 MYR (about 400 euro’s). So we set off to look for a better deal. Anne-Lotte met with a number of Malaysian guides during her junglehike and she could use her new contacts to find a better deal. Unfortunately she got ill shortly after her arrival on Borneo which made the plans even more insecure. When she felt better a day and a half later we decided to go to the park surrounding the mountain to do some hiking already. These turned out to be not so spectacular but it was nice to be out of the city nonetheless. In the mean time she had found us a deal to climb the mountain for about 900 MYR which was half the original price. Unfortunately the time it took for a slot to open up was too long, and since the park itself wasn’t much too see we decided to move on. On top of that the food was to write home about either (although I appreciate I’m doing exactly that right now :wink:). And to make matters even worse I got sick with the same symptoms Anne-Lotte suffered just before. But because neither of us wanted to stay longer we decided to leave for Sepilok Anyway which was about 4 hours drive. Our reason for heading there was a orangutan reserve. We had to wait about an hour for the bus and I never felt so miserable on the busride that followed. I couldn’t find a comfortable way to sit, was too tired to stay awake but too miserable to sleep. I only ate an apple that day that Anne-Lotte gave me drank some water and had my charcoal pills. The many twists and turns in the road didn’t help either. Then afterwards we still had to walk about 2km to the hostel so by the time we got there I was too exhausted to even be happy. But a good powernap, shower  and a fruit salad later I felt better and we could start making plans for the next day.

Orangutan rehabilitation centre:

That day would look as follows: We went to the centre at 9 O’clock where the apes were being trained to be released again into the wild. There we saw together with a whole boatload of other tourists how they were being fed, climbed the trees and ropes doing cartwheels along the way and chased each other. Despite the centre still gave off a feeling of a zoo it was really cool. This because these apes weren’t in cages but came freely from the jungle to enjoy their snacks twice a day. There were even some completely wild Orangutans which had never been rehabilitated but simply came to enjoy the bananas and the lettuce given to them. After 11 our bellies were full of orangutans playing but empty of food.  So we went to get lunch at a nearby hostel before we went back to our own to get picked up for a 3 day tour through the jungle.

Relaxing in the jungle:

Our pickup was at 12.45 for what turned out to be a really relaxing couple of days. No intense hikes through the sweaty jungle of Borneo but a lot of short relaxing boat rides across the Kinabatangan river, a few short nighthikes and a dayhike. These relaxing days were mostly about spotting wildlife from the boat. We saw legions on monkeys like the long tailed macaque, the silverleaf monkey and the proboscis monkey which was my personal favourite. During my previous blog I told you about the magic the Mangrove forests held for me because I had seen them on discovery channel. But what I didn’t tell you that this was only half of the magic the other half was being fascinated by these proboscis monkeys. Seeing them here gave me a certain satisfaction. Other than that we saw different species of hornbills, corcodiles a few far away wild orangutans and a bunch of insects during our nighthikes.

The guide that went with us was a young and passionate woman which told us nice stories about the jungle from time to time. When the Dutch came to Malaysia during the east India company time they all burned and turned red because of the strong sun here. This apparently got some looks of amazement from the monkeys which were named after the Dutch because of this. Only later on did they change the name to proboscis monkeys out of respect for the Dutch. Impressive was also the visible emotion on our guides face as she told a story about a orangutan being taken captive from the jungle shaved bald and the being used as a prostitute by the locals. A bizarre story.

What I ended up enjoying the most was the total feeling of being relaxed of living in the here and now. As long as I’m at these kind of places, cruising across the river with a boat, feeling the sun and the wind in my face I don’t think about the past or future. All problems (as far as they exist) disappear like snow before the sun and what remains is an inner calm and peace. Not coincidentally this is also the title of a book I’m reading right now: The power of now. A lovely experience to not have to think about anything than what is right in front of you and the savour every moment of it. So they were 3 amazing days in the jungle:

The absolute highlight:

My last activity was a long expected one. My whole reason for coming to Borneo, and even the whole of Malaysia was to go diving. About 6 weeks I have been looking forward to this experience and the moment is finally here. The company which I chose to go diving with have created a luxury dive resort from an old oilplatform. The price was accordingly luxurious with about 1300 euros for 5 days of all inclusive diving, but everything was taken care of down to the smallest detail. This included the pick up from the hostel, luxurious facilities, good food (with 24 hours deserts) a welcoming committee and drink on arrival and professional divemasters which guided the dive sessions.

On the first and last day there were 2 guided dives and the three days in between there were 3 each. Besides that you could dive underneath the rig which housed it’s own coral reef. The dive excursions went to the nearby Mabul island and Kapalai with a guaranteed permit for 1 day at the illustrious Sipadan which is on of the worlds top 5 divespots. Because it was low season we were even able to go there for 2 days equalling 6 dives total at one of the worlds best dive sites. And my god it was beautiful. Words can’t describe the magical feeling of diving here. But for 5 days I imagined myself in a different world. One of luxury above water and one of outlandish coral landscapes, colourful and bizar fish below the water. It has all been one big voyage of discovery and I did not have enough eyes to see everything here. Just like in the jungle while I’m underwater there wasn’t a single thought about my life before or after this dive experience only wonder about what is right in front of your eyes.

When I first went diving in Australia 10 years ago, the highlight was spotting a white tip reef shark, which I had also been able to capture with my rented underwater camera. 10 years I have  been bothered by the fact that I lost this photo. So it was another personal highlight when I spotted another white tip reef shark and was able to catch it on camera as well. Things got even better when the next day we saw about 20 of these sharks during 1 single dive. During some moments I was almost surrounded by these magical creatures. And as the icing on the cake we also saw a group of about 20 juvenile grey reef sharks, so I couldn’t feel more lucky. Luckily these meter long sharks are harmless to humans so there is no need to worry. Other cool animals we saw were crocodile fish, colourful angel fish, spotted stingrays, moray eels and ofcourse some green sea turtles. And then there were the endless outlandish coral reef landscapes and the thousands of other fish we saw in all shapes sizes and colours. As far as I’m concerned this dive trip was worth every penny. Because this is a memory I will not forget for a lifetime.

A triple goodbye:

With a good added portion of dive experience ( I have now dived 39 times, 15 of which has been in the past few days) it was time to leave. With a feeling of melancholy I left the platform where we stayed. I will never forget this. The end of these 5 days also meant the end of my time with Anne-Lotte again and the end of my time in Malaysia. After all the nitrogen has been purged from my blood I fly to Cambodia. Despite Malaysia not even making it on my list of countries to go to it has been an amazing 6 weeks here. I don’t have a lot of time to reminisce because I fly straight to Siem reap where the famous Ankor watt temples are situated. Something I have been looking forward too long before this trip But that will be a story for the next time

Everyone thank you so much again for reading my blog and until the next one!