Kriskras door Maleisie / Zig-zag through Malaysia

Kris kras door Maleisië

Een geschiedenis lesje:

Bij aankomst in mijn hostel in Malakka was er niemand, geen personeel, geen gasten helemaal niemand. Na een beetje onderzoek kwam ik erachter dat de eigenaar een briefje achter had gelaten waarop stond dat hij een boodschap moest doen. Even later kwam Ros de enige andere gast in het hostel aangewandeld voor alweer onze vierde ontmoeting deze reis. ’s Avonds zijn we samen naar de film geweest en nadat Ros de volgende dag vertrok uit Malakka was ik nog maar de enige gast in het hostel. Maar eens op onderzoek uit wat er in Malakka te beleven valt. Ik kwam erachter dat het in de historische staat Malakka vooral draait om wat er hier te beleven viel. Dankzij verschillende musea leerde ik het verhaal kennen van een stad die is opgericht door een 15^e -eeuwse sultan. Dankzij zijn voorliefde voor vrije handel en  het gebruik van belastinggeld om piraten buiten de deur te houden groeide Malakka in korte tijd uit tot een zeer belangrijk handelspunt waar aan de Chinezen ten tijde van de Ming dynastie en de Perzen samen kwamen om te handelen. Later trok de enorme groei van Malakka als handelspunt ook de aandacht van Europese kolonisten. Zo kwamen ongeveer 100 jaar na de oprichting de Portugezen hier en namen de stad over. Zij monopoliseerden de handel en hieven enorme belastingtarieven. De Nederlanders deden het nog eens dunnetjes over toen zij de stad overnamen tijdens onze ‘gouden eeuw’. Het Portugese en Nederlandse beleid dreef de handelaren naar andere havens toe waardoor Singapore de kans kreeg om te groeien naar het rijke land wat het nu is. En dankzij de gevechten om de stad bouwde Malakka een schuld op van een slordige 130 miljoen florijn, met een faillissement tot gevolg. Toen de Britten Malakka en heel Maleisië koloniseerden was er weinig meer over van het grote handelspunt wat ooit door de sultan was opgericht. Vandaag de dag is Malakka dus vooral een stad van nostalgie geworden. De trekpleisters zijn de musea en de restanten uit de koloniale tijd zoals het oud Nederlandsche Stadthuys en de Portugese kerk ter ere van St. Paul, waar de grafstenen staan van grote Nederlandse meneren uit de VOC-tijd, met authentieke oud Nederlandsche teksten. Best gek om hier zo ineens Nederlandsch te lezen

Verder vermaak in Malakka kwam er vooral vanuit het hostel. De eigenaar Tim heeft zeer sarcastische humor en laat geen mogelijkheid onbenut om zijn gasten te beledigen. Daar staat dan weer tegenover dat hij iedere ochtend persoonlijk een lekker ontbijtje voor je klaar maakt, je goeie filosofische discussies met hem kunt voeren en hij samen met zijn gasten mee uiteten gaat ’s avonds.  Genoeg om je in ieder geval een paar dagen te vermaken.

Valse verwachting Georgetown

Maar daarna heb je het dan wel weer gezien, dus ben ik verder gevlogen naar het eiland Penang. Daar ben ik tijdens Chinees nieuwjaar in Georgetown verbleven, een stad waar ik veel goede verhalen over heb gehoord. Ik begreep dat Georgetown een hippieachtig imago had met veel graffiti kunstwerken. Ik dacht dus dat het een beetje als Pai in Thailand zou zijn; een klein dorpje met waar de tijd lijkt te vertraging. Uiteindelijk kwam ik erachter dat Georgetown na Kuala Lumpur de grootste stad van Maleisië is met alle drukte die daarbij hoort. Dus niet het kleinschalige en ‘ontspannen’ van wat ik in Pai ervaren had. Achteraf gezien had deze verwachting ook alleen maar tot een tegenvaller kunnen leiden natuurlijk. Daar stond wel tegenover dat het hostel waar ik verbleef uitermate zachte bedden had en de beste douches die ik tot dusver gehad heb. Kleine luxes die je op reis vaak moet missen en waar ik dus extra van kan genieten als ik ze wel heb. Tijdens de paar dagen die ik hier ben geweest heb ik 3 noemenswaardige dingen meegemaakt. De eerste was een bezoek aan Fort Cornwallis, waar ik een nieuw hoofdstuk over het koloniaal verleden van Maleisië heb geleerd. Dit fort uit de Britse koloniale tijd leek in eerste instantie ook op een teleurstelling uit te lopen gezien de relatief hoge entreeprijs en het feit dat er ook niet zo heel veel te zien was. Maar net toen ik me dit aan het bedenken was kwam een vriendelijke oudere man naar me toegelopen en bood zijn verontschuldigingen aan voor het gebrek aan exposities in het fort. Deze waren namelijk aan restauratie onderhevig. Het was bijna alsof hij mijn gedachte kon lezen. Vervolgens begon hij spontaan te vertellen over de geschiedenis van het fort, hoe er ten tijde van Napoleon ook hier in het fort extra soldaten gestationeerd moesten worden omdat het conflict tussen de Engelsen en de Fransen ook hier in Maleisië kon escaleren en hij vertelde over de legende van het Nederlandse VOC kanon wat hier bewaard is gebleven. Dit kanon heeft 10 jaar op de bodem van de zee gelegen alvorens het als door magie vanzelf omhoog kwam drijven na een verzoek van de prins aan de spirituele wezens die in het water verkeerden.

Turtle beach, Katy en Chinees nieuw-jaar.

Het tweede wat ik in Georgetown gedaan heb is een bezoekje gebracht aan het nabijgelegen nationale park. Geen ultieme ervaring zoals in Taman Negara eerder, maar ook gene bloedzuigers of moeilijk begaanbaar terrein. Het was bijna een ontspannen wandeling door de lokale jungle naar turtlebeach. Een strand waar de zeeschildpadden hun eieren leggen, compleet met een reservaat waar zieke en gewonden schildpadden kunnen herstellen voor ze weer vrij gelaten worden. ’s Avonds stond mijn een reünie met Katie op het programma die ik tijdens mijn vorige jungletocht had ontmoet. Om wat mee te krijgen van Chinees nieuwjaar wat hier momenteel gevierd wordt zijn we naar een Boeddhistische tempel gegaan die helemaal barstensvol met lichtjes is gehangen. Dit grote tempel complex was in alle kleuren van de regenboog versierd waardoor je bijna het gevoel kreeg alsof je een magische wereld in stapte. Enige nadeeltje was dat er bijna net zoveel toeristen rondliepen als dat er lichtjes waren wat het gevoel van verwondering wat temperde. Maar ja wie had dan ook kunnen bedenken dat er tijdens Chinees nieuwjaar veel Chinezen op een Chinese tempel af zouden komen. Ik niet dus…

Een kinderwens komt uit:

Langkawi was mijn volgende stop en had wel wat meer de ‘vibe’ die ik Georgetown hoopte te vinden. Alles op dit eiland was uitgestrekter waardoor het minder druk was en Langkawi heeft veel mooie natuur, iets waar ik eigenlijk altijd de voorkeur aan geef boven de gemakken van de stad. Enig nadeeltje was wel dat het eiland vrij groot en bergachtig is en geen openbaar vervoer heeft. Dus er was voor mij geen manier om echt het eiland te verkennen. Gelukkig waren er wel een paar goedkope tours over het eiland die je kon boeken. Wat ik zelf vooral bijzonder vond waren de mangrove bossen van het eiland. Als kind keek ik al natuurdocumentaires op discovery over de mangrove bossen en het is dus eigenlijk een soort kinderdroom geworden om deze te zien. Ik had eigenlijk stiekem gehoopt deze 5 jaar geleden in Zuid-Amerika al te zien, maar dat is er toen niet van gekomen. Des te bijzonderder om ze hier dus ineens wel te zien. Verder heb ik hier nog een ge-eiland-hopt en de nabijgelegen eilanden bezocht en ik heb wandelingen gemaakt door het park naast het hostel.

Stappen in zelfonderzoek:

De afgelopen paar weken, eigenlijk vanaf vertrek uit de jungle van Taman Negara, heb ik ook veel tijd voor mezelf gehad. De plekken die ik bezocht waren allen vrij rustig en hoewel ik eigenlijk op iedere plek wel enkele leuke mensen ontmoet heb bleef er ook een hoop alleen tijd over. Af en toe zocht ik dit juist ook bewust op. Soms geeft het een heerlijk gevoel om zo zelfstandig te zijn en soms komen er gevoelens van heimwee opzetten en ervaar ik niet altijd de energie om contact met anderen juist op te zoeken. Inmiddels heb ik wel geleerd dat deze gevoelens komen en gaan en durf ik te vertrouwen op mezelf en de voorbijgaande aard van deze gevoelens. Zoals ik al eerder heb gezegd is deze reis niet alleen maar bedoeld om mooie plekken te bezoeken en de leukste mensen ontmoeten maar ook om te kijken waar ik sta in het leven en hoe ik verder wil. Ik ben hier op verschillende manieren mee bezig. Zo heb ik de afgelopen dagen een nieuw boek uitgelezen: Power vs Force. Dit boek gaat over de weg naar verlichting en beschrijft dit vanuit een wereldvisie waarin de mensheid als geheel deel uit maakt van een overkoepelend bewustzijn. Een visie die niet alleen gedeeld wordt door veel invloedrijke personen in de geschiedenis van de mensheid, maar ook gestaafd wordt met wetenschappelijk onderzoek. Ik heb een online cursus NLP (Neuro-linguïstisch-programmeren) gevonden, waar ik zo nu en dan voor mezelf aan werk en ik heb me ingeschreven voor een 10-daagse Vipassana meditatiecursus in Nepal. Iets waar ik in gelijke mate naar uit kijk en spannend vind. Het is weliswaar een cliché, maar de vele tijd alleen en het lang weg van huis zijn helpt met het realiseren van wat je familie, vrienden, collega’s en anderen voor je betekenen. Om in de woorden van Passenger te spreken: You only hate road when you’re missing home. Genoeg manieren om mijn zelfonderzoek voort te zetten en stof om over na te denken dus, maar dit is een langzaam proces waarin het soms moeilijk te duiden is wat er precies verandert. Om het voor mezelf (maar ook voor jullie) duidelijker te maken ben ik met het idee aan het spelen om een soort persoonlijk manifest te schrijven. Wat ik hierin precies in wil zetten en hoe weet ik nog niet, maar dat komt vast nog wel. Ik ga het eerst allemaal eens laten bezinken terwijl ik onderweg ga naar Borneo. Als het goed is dan staat daar weer een reunie met Anne-Lotte op het programma en gaan we samen duiken op één van de mooiste plekken van de wereld # Sipadan

Wordt vervolgd dus!

Zig-Zag through Malaysia

A brief lesson in history:

When I arrived in my hostel in Malakka there was nobody there. No personnel, no guests not anybody. After a little investigation I found out that the owner had left a note saying he was out doing a choir. Soon after Ros came back to the hostel for what was already our fourth meeting this trip. We went to the cinema that night and after she left the next day I was the only guest left in the hostel. Time to find out what Malakka has to offer. Well I found out the historic state of Malakka is all about what it had to offer. Thanks to the different museums I learned of the story of a city that was founded by a 15^th century sultan. Thanks to his love for free trade and the use of taxes to keep the pirates at bay Malakka grew in a short time to a major trade port where the Chinese during the Ming dynasty and the Persians came together to trade. Some time later the huge growth of Malakka drew the attention of the Europeans as well. The Portuguese came to Malakka 100 years after it was founded and took over the city. They monopolized the trade and raised heavy taxes. When the Dutch came and took the city from the Portuguese during our ‘golden century’ they adopted the same policy. This policy forced the traders to look for other ports which gave rise to Singapore to grow into the rich country we know today. On top of that the fights over the city during it’s foreign reign caused it to build up a debt of an impressive 130 million florin, which in the end caused the city to go bankrupt. By the time the British colonised Malaysia and Malakka there was little left of the massive trade hub that Malakka once was. It’s current day tourist attractions are the museums and left over colonial buildings that tell the story of it’s glorious past, like the Dutch Stadthuys (cityhall) and a Portuguese church in the name of St. Paul where the tombstones stand of the former Dutch east Indian trading company. This includes the texts inscribed on the tombstones in old Dutch, which is kind of weird to be reading here in the middle of Asia.

Other entertainment in Malakka came mostly from the hostel. The owner Tim has a strong and sarcastic sense of humour and leaves no opportunity unused to insult his guests. On the other hand he personally cooks every guest breakfast in the morning is open for a good philosophical debate and goes out for dinner with his guests during the night. More than enough to keep you entertained for a few days.

The False expectations of Georgetown:

But after a few days I had seen enough of Malakka en flew on to the island of Penang where I stayed in Georgetown during Chinese new-year. I’ve heard a lot of good stories about this city which is supposed to have a kind of hippie feeling with a lot of graffiti art. This led me to believe it was similar to Pai in Thailand. When I got here though I found out that Georgetown was the second biggest city in Malaysia after Kuala Lumpur. This was not the small scale and the relaxing vibe I was hoping for. Looking back on it these expectations could only have led to disappointment. On the other hand I stayed at a hostel with especially soft beds and the best showers I’ve had so far this trip. These small luxuries are hard to come by when travelling which makes me appreciate them even more. During my stay here I did 3 noteworthy things. First was a visit to Fort Cornwallis where I learned a new chapter about Malaysia’s colonial past. This British ford seemed to be a disappointment as well when I first got here. In part due to the high entrée fee and in part tot the lack of exhibitions inside, which were being repaired. Next thing I know a friendly elderly man walked up to me and started to apologize for the lack of sights at the fort. It was like he could read my mind. Then spontaneously he started talking about the history of the fort and how extra soldiers had to be stationed here during the time of Napoleon because the war between the French and the English could escalate to this side of the world. He also told me about the legend of an old 16^th century Dutch cannon which is preserved at the fort and lay at the bottom of the sea for 10 years, only to rise again on it’s own at the command of a prince given to the spirits of the sea.

Turtle beach, Katy and Chinese new-year

The second thing of not I did in Georgetown was a visit to the local national park. Not an ultimate experience like Taman negara before, but then again no leeches or harsh terrain either. It was almost a relaxing walk to turtle beach. A beach where the turtles come to next and is complete with a turtle sanctuary for the sick and wounded turtles to recover. At night time a reunion with Katie, whom I met during my last jungle trip, was on the cards. To get into the spirit of Chinese new year we visited a Buddhist temple that was completely and totally covered in lights. This big temple complex was decorated in all colours of the rainbow making it seem so magical you stepped into another world. Only downside was that there were nearly as many tourists as there were lights, which tempered the feeling of wonder. But then again who could have predicted that a Chinese temple during Chinese new-year would draw so many Chinese tourists. I certainly couldn’t….

A child’s dream comes true:

Langkawi was my next destination and this island has more of the ‘vibe’ I was hoping to find in Georgetown. Everything here is a bit more stretched out which made it less busy and it has a lot of beautiful nature, which I pretty much always prefer over the luxuries of the city. The only downside here was the lack of public transport which gave me no real way of exploring the island by myself. Luckily there were a couple of cheap tours that I could book from the hostel. What was special to me were the mangrove forests. Ever since I was a kid I watched documentaries on discovery about the mangrove forests. Secretly I hoped to see these forests 5 years ago when I went to south America but I didn’t, so this makes it all the more special that I did see them here. Other than that I Island hopped for a day to see some nice beaches and strolled through the park situated next to the hostel.

Steps in introspection.

The past few weeks, since my departure from Taman Negara I have had a lot of time for myself. The places that I visited were fairly quiet and though I met some nice people in every place I still had a lot of alone time. Sometimes I specifically sought this out. It can give a wonderful feeling to be so self sufficient, but sometimes feelings like homesickness arise and I don’t always feel the energy needed to go out and connect with other people. By now I have learned to trust that these feelings will pass and that I can rely on myself. Like I stated before this trip is not only about visiting beautiful places and meeting wonderful people, but also to reflect on where I am in life and how I want to continue. I am working on this through different means. During the past few days I have finished reading Power vs Force. This book is about a path to enlightenment and describes a vision of the world in which humanity shares consciousness as a single entity. A vision that is not only shared by some of the most influential people in human history but is also being backed up by science in this book. Besides that I have found an online course NLP (Neuro Linguistic Programming) which I slowly take when I have some extra time and I have signed up for a 10 day Vipassana Meditation course. Something which I look forward to and feel anxious about in equal amounts. And it may be a cliché but the this alone time helps you realise what your family, friends colleagues and others mean to you. To speak in the words of passenger: You only hate road when you’re missing home. Enough ways to learn more about myself and food for thought. But this is a slow process in which change comes gradually and it can be difficult to define what exactly has changed or has been learned. To make this more clear for myself (and for you guys) I have been thinking about writing a personal manifest. What exactly I want to write in this manifest or how it should look I don’t know yet, but I’m sure it will become clearer as time passes. Firstly I will let all this sink in more as I fly to Borneo for a meeting with Anne-Lotte to go diving in one of the worlds best dive sites # Sipadan.

To be continued!