De 'groove' van een nieuwe dag / The groove of a b

De groove van een nieuwe dag:

Mijn start in Vietnam was voor mij als een nieuwe dag, vol met nieuwe kansen en ontmoetingen. Onder andere dankzij de openhartige gesprekken met Phung Luong de eigenaresse van het hostel in Saigon waar ik verbleef heb ik alle ellende snel van de genocide in Cambodja, het ziek zijn en de oorlog in Vietnam weer van me af kunnen schudden en genieten van al het moois wat Vietnam te bieden heeft. Mijn tweede ‘dag’ (lees stop) in Vietnam was het relaxte bergstadje Dalat. Toen ik daar gesetteld was ben ik eerst maar eens op onderzoek uitgegaan. Vlak bij mijn hostel bleek het crazyhouse te liggen. Dit werd door een van mijn medereizigers beschreven als architectuur van Gaudi die LSD had gebruikt, een beschrijving die de verbeelding prikkelt, maar als je deze collectie van ‘boomhuizen’ midden in de stad ziet dan snap je wel waarom het zo omschreven wordt. Verder is het klimaat in Dalat is een stuk koeler dan in de rest van Vietnam omdat het op 1500m hoogte ligt. Ik heb dan ook veel tijd lekker buiten doorgebracht met een countryside tour waarbij we de omgeving met een minibus hebben verkend, een bezoekje aan de plaatselijke rodelbaan en het authentieke treinstationnetje met als afsluiter een wandeltochtje de Lang Biang berg op.

Familie maaltijd en een feestje:

Maar het mooiste van Dalat waren de vele ontmoetingen met de andere hostelgasten. Deze vonden veelal plaats tijdens de familiemaaltijd die dagelijks door het hostel verzorgd werd. Iedere avond kwamen er andere lokale gerechten op tafel te staan waar iedereen van kon eten. Dit bracht vaak zo’n beetje het hele hostel bij elkaar waardoor je soms met een man of 35 bij elkaar zat. Hierdoor ontstond steeds weer een positieve en sociale sfeer wat het erg gezellig maakte. Op deze manier ontmoette ik ook Ben en Matthias met wie ik de volgende dag de countryside tour ben gaan doen.  Naast een bezoekje aan een prachtige tempel met een lachende boeddha, een mooie waterval hebben we een krekelboerderij bezocht waarbij we deze plaatselijke lekkernij geproefd hebben. Deze beestjes smaken niet zo slecht als ze eruit zien, zeker niet als je ze in de honing dipt. En na het proeven van de duurste koffie ter wereld (die zo duur is omdat deze uitgepoept wordt door een soort wezels) heb ik de conclusie getrokken dat koffie drinken gewoon echt niks voor mij is.

Om nog maar eens te onderstrepen hoe sociaal de sfeer was in het hostel hadden ze speciaal voor mijn verjaardag (joepie!) een taart gebakken. Iedereen weer bij elkaar dus en gezamenlijk genieten van een taart die minstens net zo goed smaakte als hij eruit zag. Om mijn verjaardag verder te vieren zijn we met een groepje van het hostel naar de Maze bar gegaan voor een drankje. Deze kroeg met vier verdiepingen is opgezet als een doolhof dus je bent eigenlijk constant aan het zoeken naar, uhm, geen idee wat eigenlijk, maar je blijft wel zoeken. Toen de bar om middernacht sloot de uitgang gelukkig wel kunnen vinden en voldaan weer terug naar het hostel gegaan.

Andere hoogtepunten waren de rodelbaan, waarbij je met een soort slee op een metalen achtbaanrailing de berg af raast om bij een mooie waterval uit te komen en de wandeltocht de lokale berg op. Hoewel deze steile beklimming maar zo’n 2 ½ uur duurde was het toch bijzonder zwaar doordat ik echt megasnel buiten adem was. Ik weet wel dat ik niet meer zo fit ben als ik 10 jaar geleden was, maar ik schrok er toch wel een beetje van hoe snel ik naar adem hapte en het toerental van mijn hart omhoog schoot. Gelukkig bleek ik niet de enige te zijn en waren ook anderen sneller buiten adem dan normaal, dus de kans is groot dat het ook met de omstandigheden te maken heeft. Ondanks de moeilijkheidsgraad was het een mooie afsluiter van een geslaagd verblijf in Dalat.

Weer een nieuwe dag

Voor weer een nieuwe dag in Vietnam ben ik samen met Ben naar Hoi An gegaan. Dit toch wel pittoreske plaatsje komt pas echt to leven na het donker dankzij de honderden lantaarns die overal opgehangen zijn wat een wandelingetje langs de rivier en door het oude centrum erg mooi maakt. Ook hier werd dezelfde groove van gezelligheid, lekker eten en leuke goed georganiseerde activiteiten weer doorgezet. Dit startte met een Vietnamese kookcursus waar we na het bezoekje aan de plaatselijke markt een verrassing kregen. Toen we namelijk met een bootritje over de rivier bijna bij onze eindbestemming aankwamen voeren we langs wat wel hele bossen van kokos/palmbomen leken die in het water groeide. Daar omheen zaten hordes toeristen in apparaten die meer op ronde rieten mandjes leken dan op een bootje. Aan de waterkant waren twee grote speakers geplaatst waar het geluid van Op gangam style uit knalde. In het midden van deze toeristendrukte waren wat locals die hun skills met deze bootjes tentoonspreidden en heftig in het rond draaiden terwijl ze soort van op de muziek dansten. Grappig hoe ze hier een feestje uit eigenlijk niks weten te creëren. Vier smakelijke gerechten later konden we voldaan terug naar het hostel om nog even wat slaap bij te pakken na de lange nachtbus die we de dag van tevoren hadden gehad.

Nog een onverwacht hoogtepunt:

Een ander onverwacht hoogtepunt was het Hoi An impression theme park. Op dit kleine eilandje in de rivier langs Hoi An hebben ze een groot theater gebouwd met daarom heen nog allerlei kleine straattheatertjes, barretjes en souvenirshops in dezelfde stijl waardoor het net een minipretpark is. De hoofdattractie is een grote show die iedere avond gegeven wordt met dans, een indrukkwekkende lichtshow en epische muziek waarmee de meer dan 3000 jaar oude geschiedenis van Hoi An wordt uitgebeeld. Normaal is deze vorm van theater niet helemaal mijn ding, maar de omgeving, opbouw en uitvoering van alles was zo indrukwekkend dat ik me geen seconde verveeld heb. Tijdens mijn derde en laatste dag in Hoi An ben ik nog met Ben naar Marble mountain geweest. Tijdens de tour van een halve dag verken je de berg, de grotten en de tempels die erin en omheen zijn gebouwd. Alles is ook hier weer heel mooi vorm gegeven, maar het zijn vooral de diepgaande gesprekken die ik met een Egyptische jongen en een Lets meisje heb gevoerd over het leven, reizen, Boeddhisme en het geloof die de tour compleet maakten. In de middag hebben Ben en ik zelfs nog een gratis fietstour gedaan met het hostel om ons verblijf in Hoi An  op een mooie manier af te ronden. Ben vertrekt hierna naar het plaatsje Hue en ik pak de nachtbus om de volgende ochtend wakker te worden in het al redelijk noordelijk gelegen plaatsje Ninh Binh voor weer een nieuwe dag in Vietnam.

The groove of a brand new day

My start in Vietnam was like a new day, full of opportunities and meeting new people. In part because of the openhearted conversations with Phun Luong the owner of the hostel in Saigon I could easily leave all the misery of the genocide in Cambodia, me being sick and the misery of the war in Vietnam behind me. This allowed me to see what else Vietnam has to offer. My second ‘day’ (read stop) in Vietnam was the relaxed mountain town of Dalat. When I was settled here after a somewhat uncomfortable night bus I went out to explore the city. Nearby my hostel was an attraction called the crazy house, which was being described by my fellow travellers as Gaudi on acid, a description that tickles the imagination but that makes sense when you actually see these collection of tree houses in the middle of the city. Thankfully the climate in Dalat is much cooler than in most of Vietnam, because it is situated at 1500 meters above sea level, this made it comfortable for me to spend a lot of time outside, with a countryside tour, during which we explored the surroundings of Dalat in a minivan, a local toboggan and the authentic train station with a trip up Lang Biang mountain as a finisher here.

A family dinner and a party

But the nicest thing about Dalat were the many meetings with the other hostel guests. Most of these took place during the family dinner which was provided by the hostel on a daily basis. Each time local dishes were being cooked which could be enjoyed by everyone. It brought out nearly the entire hostel every night which sometimes led to eating with about 35 people. This created a social and ‘gezellige’ atmosphere. This way I quickly met Ben and Matthias two guys with whom I signed up for the countryside tour. Besides a visit to a beautiful temple with a smiling Buddha and a nice waterfall we visited a cricket farm where we were able to taste this local delicacy (which didn’t taste bad at all, especially when dipped in honey)  and our last stop was a coffee farm where the most expensive coffee in the world was brewed (because it is pooped out by some sort of weasel-like creature). After tasting this I have once again concluded that drinking coffee is not for me.

To underline the social atmosphere of the hostel, they were nice enough to bake a cake with my name on it for my birthday (yay). So everyone back together again to enjoy the cake which tasted at least we good as it looked. To celebrate my birthday we went to the maze bar which is a 4 story bar is set up with a network of corridors which constantly keep you searching for, uhmm I have no idea what exactly, but it keeps you searching. By the time the bar closed at midnight we thankfully were able to find the exit and return to our hostel content.

Other hightlights were the toboggan, with which you used a sled on a rollercoaster-like railing to slide down the mouintain to reach a beautiful waterfall, and the hike up the local mountain known as Lang Biang. Although this steep climb lasted only 2 ½ hours it was really hard, mainly because I was out of breath extremely quickly. It startled me to find out just how quickly I ran out of breath and my heartrate shot up. But luckily I wasn’t the only one with these symptoms and others reported them a lot worse than normal. The chances are that this had something to do with the circumstanced more than my fitness level. And despite the difficulty level this was a nice finisher of a great stay in Dalat.

Another new day:

For another new day in Vietnam I went to Hoi an together with Ben. This picturesque town really comes to life after dark when all the lanterns are lit. This makes a stroll down the river and old town a very pleasant affair. Also the ‘groove’ of gezelligheid, good food, and fun and well organised activities continued. This started with a Vietnamese cooking course, where after a visit to the local market to buy the ingredients we got a surprise. We took a boat cruise down the river and when we almost arrived at our destination we sailed past a  a forest of coconut/palm trees and a boatload (no pun intended) of tourists which were sitting in small round basket like contraptions which seemed not really sail worthy. On the waters edge they planted 2 big speakers playing gangam style at full volume while in the middle some locals were showing their skills with these boats. They were spinning heavily while sort of dancing to the music. Funny how they can create a party out of virtually nothing here. 4 delicious courses later we went back to the hostel to catch up on some sleep after the long nightbus us we had the day before.

Another unexpected hightlight:

Another unexpected highlight was the Hoi An impression theme park. On a small island in the middle of the river they built a large theatre with round it some smaller theatres, some shops and bars in the same still which made this a mini theme park. The main attraction is a big show which is performed every night with dance, an impressive lightshow and epic music which portraits the more than 3000 years of history of Hoi An. Normally this is not really my cup of tea, but the setting and execution was so remarkable that I wasn’t even bored for a second. During my third and final day in Hoi An Ben and I went to the Marble mountain with a tour. Here you get to see some caves and lovely temples that were built in the mountainside. The setting here is once again very nice, but what really made the tour complete were the conversations with an Egyptian guy and a Latvian girl I met during tour, all about life, travelling, Buddhism and faith. In the afternoon Ben and I participated in a free cycling tour that the hostel organised before we each went our separate way the next day Ben to Hue and for me it was another night bus which will take me to Ninh Binh for another day in Vietnam