Vipassana the art of living

Vipassana – De kunst van het leven.

Ik heb me de afgelopen maanden iedere dag gerealiseerd hoe bijzonder het is dat ik dit soort reizen mag maken. Ik heb genoten van de mooie plekken en de verschillende mensen die ik ontmoet heb. Maar ik had mezelf voorgenomen om naast het genieten er ook een spirituele reis van te maken. Dit spirituele aspect heb ik niet gezocht in bijzondere ervaringen onder invloed van drugs hoewel die zeker hun spirituele waarde kunnen hebben, maar ik heb spiritualiteit vooral gevonden in een zoektocht naar verschillende perspectieven van verlichting. Hoe kan ik een harmonieus leven leiden met mezelf en mijn omgeving. Een belangrijke stap daarin was het doen van een meditatiecursus. Nu helemaal aan het einde van mijn trip heb ik dit eindelijk gedaan in de vorm van een 10 daagse vipassana cursus. Een vipassana cursus is echter veel meer dan alleen een meditatie training. Het leert je hoe je in harmonie met jezelf en je omgeving kunt leven, hoe je met moeilijke omstandigheden en ellende in het leven om kunt gaan. Meditatie is hier een belangrijk onderdeel in, maar het de kunst van het leven omvat nog veel meer. Als je hier meer over wil weten kun je gratis hier een boek downloaden.

Het programma:

04.00 – de ochtend bel

04.30 - 06.30 ochtend meditatie in de hal

06.30 – 08.00 ontbijt en pauze

08.00 – 0.900 groepsmeditatie* in de hal

09.00 – 11.00 meditatie in de hal

11.00 – 12.00 lunch

12.00 – 13.00 mogelijkheid tot vragen aan de docent / pauze

13.00 – 14.30 meditatie in de hal

14.30 – 15.30 groepsmeditatie in de hal

15.30 – 17.00 meditatie in de hal

17.00 – 18.00 Fruit & thee en pauze

18.00 – 19.00 groepsmeditatie in de hal

19.00 – 20.30 instructievideo

20.30 – 21.00 groepsmeditatie in de hal

21.00 – 21.30 Mogelijkheid tot vragen aan de docent

21.30 – naar bed en licht uit.

* alle meditatie sessies zijn groepsmeditaties, echter zijn de sessies aangemerkt als groepssessies verplicht voor iedereen in de hal waar tijdens andere sessies sommige mensen afzonderlijk kunnen mediteren. 

Hieronder volgt een samenvatting van mijn ervaringen per dag. Dit maakt het echter tot een lange blog dus als je dit over wil slaan kun je na dag 10 verder gaan bij de resultaten.

Dag 0

Mediteerderslogboek datum 02-05-2019 (Romeinse Kalender, Nepalese tijd)

De cursus begint eigenlijk al op dag 0. Na het compleet maken van je inschrijving krijg je een introductie van anderhalf uur. Dit is eigenlijk een herhaling van alle regels waarin je meermaals op het hart gedrukt wordt niet halverwege te stoppen. Het is alsof je halverwege een operatie tegen de chirurg zegt: laat de rest maar zitten. Nu al had ik moeite met het zitten op een meditatiekussentje. Dat belooft nog wat. Na de uitleg ga je naar het centrum waar de faciliteiten het best beschreven kunnen worden als adequaat. Niet meer luxe dan nodig is, maar voldoende. Eenmaal aangekomen krijg je ’s avonds nogmaals een uitleg wat eigenlijk een herhaling van de regels is. Wederom anderhalf uur ongemakkelijk zitten en gefrustreerd raken over de herhaling van wat je allemaal niet mag doen. Uiteindelijk bleek dag 0 voor mij daardoor zelfs de zwaarste dag. Na deze introductie begint de ‘nobele’ stilte. Dit betekent geen contact meer met andere studenten. Niet praten, maar ook geen non-verbaal contact dus zelfs geen oogcontact. Alles om je blik naar binnen gericht te houden en niet naar je omgeving.

Dag 1:

Mediteerderslogboek datum 03-05-2019 (Romeinse Kalender, Nepalese tijd)

De bel (gong) gaat om 04.00u ’s ochtends en om 04.30 begint een 2 uur durende meditatiesessie. Het doel voor de hele dag is om je ademhaling te observeren. Voel de lucht je neusgat in en uitstromen. De kunst is om je gedachte niet af te laten dwalen. Dat gaat best goed het eerste half uur. Steeds opnieuw en opnieuw je aandacht terug brengen. Meer moeite had ik met het zitten. Geen 2 minuten hield ik het voel. Hoewel de pijn in mijn benen en gehele rug steeds verder toe nam merkte ik wel dat ik ook al flexibeler werd. Zowel na het ontbijt om 08.00u en de lunch om 11.00u een uurtje bijgeslapen. In de avond was ik helemaal uitgeput. Ik bouwde ook een hoop negatieve gedachtes op. Dit is toch niet menselijk? Hoe kan iemand dit in hemelsnaam 10 dagen volhouden. Maar mijn motivatie en doorzettingsvermogen waren sterk, dus geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om op te geven.

Dag 2:

Mediteerderslogboek datum 04-05-2019 (Romeinse Kalender, Nepalese tijd)

Nieuwe dag zelfde patroon. Ook vandaag de hele dag focussen op je ademhaling en voor mij op mij zithouding. Met name het proberen een rechte rug aan te houden. Maar de grootste uitdaging van de dag bleek om een gebalanceerde en onbewogen geest te behouden. De instructies die we bij de meditatiesessies steeds krijgen is om een ‘calm and eqanimous mind’ te behouden. Naast de eerder genoemde uitdagingen blijkt het lastige om me af te sluiten van de geluiden. Ik had verwacht dat in een stilteklooster het ook echt stil zou zijn. Maar in de omgeving werd er vrolijk op los geboord en gezaagd, er waren twee ‘ambulance’ vogels die ik zo genoemd heb vanwege het sireneachtige geluid wat ze grote delen van de dag produceerde, maar het meest storende waren de andere mediteerders. Zonder enige gêne werden er luide scheten en boeren gelaten, er werd volop gehoest en geproest en in Nepal lijkt het soms wel op een wedstrijdje wie het hardste kan rochelen. Een dag hard ploeteren en ik leef van sessie tot sessie, blij als het eindelijk avond is. Iedere avond krijgen we een video van de inmiddels overleden goeroe Mr. S.N. Goenka te zien, maar ik zit nog te vol met negativiteit om van zijn eigenlijk leuke manier van vertellen te genieten en daarbij zinkt de realiteit in hoe lang 10 dagen echt kunnen zijn. Toch al met al was ik tevreden met de dag. Ik merkte vooruitgang in de houding, kan de instructies goed volgen. Zonder enig probleem val ik om 09.00u in slaap die avond me wederom opladend voor dag 3.

Dag 3:

Mediteerderslogboek datum 05-05-2019 (Romeinse Kalender, Nepalese tijd)

Voor dag 3 heb ik toch weer een portie goede moed kunnen verzamelen. Ik weet inmiddels wat er van me verwacht wordt, ben blij met de grote porties eten die we tussen de bedrijven door krijgen ondanks dat we om 11.00u al lunchen en ’s avonds alleen wat gepofte rijst een halve appel en een banaan krijgen heb ik nog geen honger gehad. Met name de ochtend sessies van 04.30 en 09.00 van 2 uur lang zijn zwaar vanwege de lengte, maar ik kan me goed neerleggen bij het gestage tempo van de tijd en uur voor uur kom ik door de dag heen. Het lukt me ook beter om alle geluiden tijdens de meditatiesessies naast me neer te leggen en langzamerhand begin ik een 3-tal posities te vinden die ik afwisselend kan gebruiken om iedere meditatiesessie goed door te komen. Mijn lichamelijke klachten worden in rap tempo minder. Het enige wat lastiger blijft worden is om mijn gedachtes niet af te laten dwalen. Het is nu al 3 dagen niks anders dan een gevecht om gefocust te blijven en de momenten tussendoor staan puur in het teken om me weer op te laden voor de volgende sessie. Het positiefste van vandaag is dat ik de negativiteit die ik de afgelopen twee dagen opbouwde weg te laten vloeien en werkelijk een gebalanceerde en onbewogen geest te behouden. Na de laatste avondsessie van 09.00u heb ik daarom voor het eerst het gevoel dat ik een vraag aan de docent kan stellen zonder dat dit een lading van klagen meekrijgt. Mijn hoop was dat ik wat vaker in mijn kamer mag mediteren zodat ik minder last heb van afleiding. Het antwoord is de dat ik 1 uur het mag proberen om mijn kamer, maar hem daar even na de instructies van 10.00u de volgende dag aan moet helpen herinneren.

Dag 4:

Mediteerderslogboek datum 06-05-2019 (Romeinse Kalender, Nepalese tijd)

Vandaag begin ik weer goed gehumeurd aan de sessies. Ik ben vooral in de hoop dat ik op mijn kamer mag mediteren. Een gevaarlijke wens want de bedoeling dat we geen verlangens of afkeer creëren. Een onuitgekomen verlangen leidt namelijk tot teleurstelling en dat is een belangrijke bron van ellende in ons leven. In plaats daarvan dien ik me te focussen op het accepteren van de realiteit zoals die is, niet zoals ik zou willen dat die is. Dit bleek een harde les voor mij vandaag. Na de instructies van 10.00u zag ik namelijk geen kans om de docent te benaderen. Mijn volgende kans was het vragenuurtje tussen 12.00 en 13.00 wat ik tot op heden steeds gebruikte om bij te slapen. Na een uur lang gewacht te hebben werd me verteld dat er niet meer genoeg tijd was om de docent te spreken en dat ik tot na de laatste sessie van 21.00u moest wachten. De hele middag heb ik me natuurlijk gruwelijk zitten irriteren aan alle geluiden en aan het begin nog ijzeren wil om steeds weer mijn aandacht terug te brengen bij de meditatieoefening begint langzaam weg te eroderen. De verleiding om te dagdromen wordt steeds groter. Als ik in de avond opnieuw naar de docent ga om mijn vraag te herhalen krijg ik als antwoord dat het beter is om in de hal te mediteren, dus daar moet ik het dan mee doen. Een lichtpunje vandaag was wel dat we een volgende stap in de meditatietechniek maken. Tot nu toe hebben we ons alleen op de ademhaling gefocust. Met de kalmte van de geest die hiermee bereikt wordt maken we een scan van ons lichaam om te zien welke lichamelijke sensaties en prikkels die we voelen. De bijbehorende opdracht is om daar niet op te reageren (dus niet verzitten bij pijn, of krabben bij jeuk), maar om ze te voelen en te realiseren dat alle sensaties slechts tijdelijk zijn en vanzelf weer weg gaan.

Dag 5

Mediteerderslogboek datum 07-05-2019 (Romeinse Kalender, Nepalese tijd)

Het was me goed gelukt om alle negativiteit van gisteren goed van me af te schudden mede omdat ik zelf besloot om de laatste half uurtjes van de lange sessies weg te sluipen naar mijn kamer om daar de sessie vol te houden tegen het advies van de docent in. Maar dag 5 was ook een gevreesde dag voor mij. Hoewel ik weinig tot geen last meer had van krampen in mijn rug en pijn in mijn benen zijn er vanaf vandaag 3 sessies per dag waarin je een sterk doorzettingsvermogen moet laten zien. Dit betekent dat je comfortabel moet gaan zitten, maar dan vervolgens ook het hele uur niet meer te bewegen. Tot nu toe lukte me dat slechts steeds +/- 10 minuten. Met een verbeten inzet lukte me het de eerste sessie om het toch een half uur vol te houden en hoewel de regel streng opgesteld was, bleken ze toch niet heel streng hierin. De opdracht was vooral om steeds je eigen record stilzitten te verbeteren. De opdracht om met je aandacht steeds een scan van je lichaam te maken en te zien welke sensaties er omhoog komen bleek lastig. Bij iedere scan raakte ik steeds afgeleid en als je niet volledig geconcentreerd blijft is het onmogelijk om de subtielere sensaties te voelen. Toch na vandaag alweer halverwege de cursus en nog steeds geen moeite gehad om de 10 dagen vol te maken.

Dag 6

Mediteerderslogboek datum 08-05-2019 (Romeinse Kalender, Nepalese tijd)

Dag 6 was een mengelmoes van rustige en gestage vooruitgang en een steeds verder afzwakkende wilskracht. Veel van de sessies werden aan het begin en of eind begeleid door een soort hymne (chanting) waarin er in het Hindi een soort zegen over ons werd uitgesproken, maar ik vond het vooral enorm afleidend. Met name tijdens de ochtend sessie van 04.30 duurde deze hymne  steeds een half uur waar ik besloot steeds stelselmatig voor weg te vluchten naar mijn kamer. En ondanks dat ik het steeds moeilijker vond worden om geconcentreerd te blijven en me voor iedere sessie opnieuw op te laden bleef de tijd gestaag doorgaan en kwam ik de dagen goed door. Zolang ik de hymne  kon ontlopen liep ik ook geen negativiteit meer op en ik merkte dat mijn energie ook steeds meer toe nam door de dag heen. Mijn ochtend en middagdutjes waren niet meer nodig en ik lag vooral op bed een beetje gezellig te fantaseren en de tijd af te tellen tot ik weer van mijn privacy in mijn eigen appartementje kon genieten.

Dag 7

Mediteerderslogboek datum 09-05-2019 (Romeinse Kalender, Nepalese tijd)

Op dag 7 werd ik gesnapt toen ik tijdens de ochtend sessie weer naar mijn kamer wilde ontsnappen. Met grote ergernis heb ik toen een half uur lang naar de hymne  geluisterd, maar daarna kon ik deze irritaties snel weer van me af zetten. Ik kwam de dag weer met een goed gevoel door alleen het gevecht om continue gefocust te blijven begon ik langzaam te verliezen. Ik had geen pijn meer bij het zitten, maar het was nog steeds verre van comfortabel en erg stil werd het ook niet in de meditatiehal dus ik raakte snel afgeleid. Steeds meer stond ik mezelf toe om maar een beetje weg te gaan zitten dromen wanneer mijn concentratie op was. De meditatieoefeningen die we moesten doen werden daardoor wel steeds moeilijker. Mijn wil om de cursus af te maken bleef wel onverminderd groot ook omdat het einde langzaam toch ook wel begon te naderen.

Dag 8:

Mediteerderslogboek datum 10-05-2019 (Romeinse Kalender, Nepalese tijd)

De man die me gisteren gesnapt had tijdens mijn ontsnappingsactie stond vandaag wederom op wacht. In eerste instantie lukt het me vandaag dus weer niet om hem te ontlopen. Maar uiteindelijk wist ik toch via een zij uitgang langs zijn aandacht te glippen en het einde van de ochtend sessie buiten de hal door te brengen. Dag 8 werd verder gekenmerkt door steeds een geconcentreerde start van iedere meditatiesessie, maar tevens een steeds sneller wegebbende aandacht spanne. Hoe verder de dag vorderde hoe minder geconcentreerd werk ik kon verzetten. Het wordt duidelijk dat ik ook bij thuiskomst vooral het vasthouden van mijn aandacht moet oefenen. De discourses in de avond werden wel steeds interessanter. Het wordt steeds duidelijker dat het oefenen van Vipassana meditatie slechts een onderdeel is van het leren leven van een leven in harmonie met mezelf en mijn omgeving.

Dag 9:

Mediteerderslogboek datum 11-05-2019 (Romeinse Kalender, Nepalese tijd)

Dag 9 is de laatste volle dag van meditatie. Ik had mezelf dus voorgenomen om nog een dag serieus te oefenen en het gevecht met een wegebbende aandacht steeds aan te gaan. Het werd een herhaling van dag 8. Iedere sessie startte geconcentreerd maar het werd steeds moeilijker om het vast te houden. De andere moeilijkheid was om niet toe te leven naar het weer naar huis gaan na 6 maanden. Langzaam maar zeker tikte ook vandaag de tijd op deze manier door. Het hoogtepunt van vandaag was de harde scheet die tijdens een moment van stilte tijdens de avondmeditatie werd gelaten en zorgde voor 200 giechelende studenten in de zaal. Het enige moment dat ik de docent heb horen ingrijpen tijdens een meditatiesessie: controleer jezelf!

Dag 10:

Mediteerderslogboek datum 12-05-2019 (Romeinse Kalender, Nepalese tijd)

Verlossingsdag. Na nog een laatste ochtendsessies waar het bijzonder moeilijk was om mijn aandacht erbij te houden kregen we een nieuwe meditatietechniek aangeleerd. Metta meditatie is een vorm van meditatie waarbij je goede vibes de wereld in stuurt. Niet alleen profiteren anderen van deze vibes, maar vooral stel je jezelf open om de liefde te voelen die je anderen toewenst. Na het aanleren van deze techniek mochten we onze nobele stilte doorbreken. Toen we buiten kwamen volgde er een explosie uiten van emoties en enthousiaste gesprekken. Iedereen was blij de cursus doorstaan te hebben en de aandacht weer naar buiten te kunnen richten in plaats van naar binnen. Hoewel er nog 2 groepssessies op het programma stonden was dag 10 een uitgelaten dag waarbij de blijdschap overheerste.

Resultaat:

Het was een intensieve tijd. 10 dagen geen contact met de buitenwereld, geen telefoon, zelfs geen aantekeningen kunnen maken. Hoewel de dagen lang waren, vond ik het niet zo zwaar als ik had gedacht. Een gevoel van blijdschap en kalmte overheerste met een vleugje tevredenheid omdat het gelukt is om de cursus te voltooien. Maar het is moeilijk voor me om te zeggen of die gevoelens puur door de cursus komen, door 10 dagen in rust geleefd te hebben of door de blijdschap die ik voel omdat ik weer naar huis kom. Uiteindelijk doet het er ook niet toe want wat ik geleerd heb is de tijdelijkheid van al het gevoel goed of slecht. Beter dus om te genieten van het gevoel i.p.v. me af te vragen waar het vandaan komt. Het meest waardevolle van de cursus is uiteindelijk het leren van de filosofie die ik als een gids kan gebruiken om een gelukkig en harmonieus leven kan leiden en de meditatietechniek die erbij hoort om aan dat leven te blijven werken. In die zin begint de echte uitdaging ook nu pas. Om die filosofie toe te passen in mijn dagelijkse leven en een plekje te vinden om dagelijks te mediteren zodat ik verder kan groeien in Vipassana. Dus hoewel de cursus een unieke ervaring was en ik sowieso blij ben dat ik hem gedaan heb kan ik de echte waarde van de cursus pas inschatten over een tijdje als ik weet of het me ook lukt om het te gebruiken een verandering in mijn leven teweeg te brengen.

Leven na het reizen:

Met een einde aan de meditatiecursus is ook een einde aan bijna 6 maanden reizen gekomen voor mij. Een week eerder dan ik mijn ouders heb laten weten ben ik terug gekomen. Zo wilde ik mijn moeder verrassen door ineens voor de deur te staan. Terugkijkend naar wat ik allemaal mee heb gemaakt is het wederom ongelooflijk. Zoveel mooie plekken gezien, zoveel gave dingen gedaan. Zo veel geleerd van andere mensen, culturen en gebruiken, maar vooral veel geleerd over mezelf. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik dit allemaal heb mogen meemaken en ben vooral de mensen dankbaar die onderdeel van mijn reis hebben uitgemaakt, hoe kort of lang ook. Ik heb fantastische mensen ontmoet veel van wie ik in de toekomst nog een keer hoop te zien. Maar naast alle mooie momenten heb ik het soms ook moeilijk gehad. Soms had ik sterk last van heimwee en moest ik doorzetten, ik ben in het begin enkele keren vervelend door mijn enkel gegaan en ben tot 3x toe ziek geweest iets wat me in Nederland eigenlijk nooit gebeurt. Maar juist dit zijn de momenten waar ik van groei en sterker van wordt. Andere reizen heb ik dit altijd een beetje gelaten voor wat het is, maar juist deze reis heb ik meer toegestaan me soms ook niet zo goed te voelen en erover te schrijven in mijn blogs. Een stap voor mij om opener te worden. Nu terug in Nederland ga ik eerst nog even nagenieten van de mooie herinneringen en bewust zijn van de kleine luxes in het leven zoals een warme douche en een eigen kamer en daarna wil ik de ontwikkeling doorzetten die ik tijdens deze reis heb ingezet. Daarover wil ik nog een blog schrijven. In een persoonlijk manifest beschrijf ik welke ontwikkeling ik wil doormaken en hoe ik dat wil vorm geven. Ik hoop over een week of 2 dit te kunnen posten. Blijf deze blog dus nog eventjes in de gaten houden. Als laatste in deze blog wil ik iedereen ontzettend bedanken die een aandeel in mijn reis heeft gehad groot of klein ik zal jullie nooit vergeten! En als tweede mijn trouwe lezers. Enorm bedankt dat jullie mijn hele boekwerken hebben doorgespit, respect! Ik hoop dat jullie net zoveel plezier in het lezen hebben gehad als ik in het schrijven en ik waardeer alle moeite die mensen hebben genomen om mijn ervaringen te volgen.

Moge allen gelukkig zijn!

Vipassana - The art of living

I have realized every single day these past few months how special it is that I’m able to make these kind of trips. I have enjoyed the beautiful places, and the different people I met. But besides enjoyment this was also a spiritual journey for me. This spiritual aspect has not come in the form of special experiences like mind altering drugs, although I definitely believe there is spiritual value in that, but I mainly found spirituality in self development. I’ve been researching different perspectives on enlightenment and ways to reach it. How to live an harmonious life with myself and my surroundings. An important step I wanted to take in this process was a 10-day Vipassana meditation course. Now at the very end of my trip I have finally done this, but a Vipassana course is much more then I bargained for. It is not just a training that teaches you a specific way to meditate. It is a training that teaches you how to live that harmonious life, how to do good for yourself and to help others in the process, how to deal with life difficulties and miseries. Meditation is an important part in this but the art of living is so much more. For those who want to find out more, download a book for free here

The program:

04.00 – the morning bell

04.30 - 06.30 morning meditation in the hall

06.30 – 08.00 breakfast and break

08.00 – 0.900 Groupmeditation in the hall*

09.00 – 11.00 meditation in the hall

11.00 – 12.00 Lunch

12.00 – 13.00 Oppertunity to ask the teacher questions

13.00 – 14.30 meditation in the hall

14.30 – 15.30 group meditation in the hall

15.30 – 17.00 meditation in the hall

17.00 – 18.00 Fruit & tea and a break

18.00 – 19.00 group meditation in the hall

19.00 – 20.30 instruction video (discourse)

20.30 – 21.00 group meditation in the hall

21.00 – 21.30 Opportunity to ask the teacher questions

21.30 – lights out and to bed

* All meditation sessions a in a group, but the sessions marked as groups sessions are compulsory for everyone where as some of the other sessions people are allowed to meditate in their room.

Next is a recap of my experiences by day. This has turned into a rather long blog so if you can’t be bothered skip to the end where I describe the results from the course.

Day 0

Meditators log date 02-05-2019 (Roman calendar, Nepali time)

The course really begins on day 0. After completing the process to sign up you get an introduction of an hour and a half. This is nothing more than a rundown of all the rules. More than once we are being told it’s not possible to quit halfway through the course. This is explained as asking a surgeon halfway through the surgery not to finish the job. Now even during this first hour and a half I had trouble keeping any posture sitting on a cushion on the ground, so this is going to be a hard 10 days. Then of to the centre. It can best be described as adequate no more luxury than needed but enough. Once everyone has settled we get another introduction. In a relatively small room where all 200 students have to be squeezed in we got another rundown of the rules for another hour and a half. Yeah yeah I know this by heart already. Eventually day 0 even turned out to be the hardest day for me because of this. After the evening introduction the ‘noble’ silence started. Noble here refers to the fact that you’re not allowed to communicate in any way even nonverbally with the other students. Anything to keep your attention focused inwards.

Day 1:

Meditators log date 03-05-2019 (Roman calendar, Nepali time)

The bell (gong) rings at 4 A.M. and at 4.30 the first meditation session starts lasting for 2 hours. The goal for this day is to just observe your breathing. Feel the air flowing through your nostrils in both the in and the exhale. The trick is not to let your mind wander. This is going fairly ok for the first 30 minutes. I’m able to bring back my thought again and again and again. The posture was more of a challenge since I can’t sit in a single position for more than 2 minutes. Although the pain in my back and legs is growing all through the day I also feel like I’m getting more flexible. Both after the breakfast and lunchbreak I head straight to bed to catch some extra sleep. At night I was completely exhausted. On top of that I built up a knot of negativity within myself. How can anyone stand this for 10 days? This is inhuman. But my motivation is high and determination is strong so there are no thoughts about quitting the course.

Day 2:

Meditators log date 04-05-2019 (Roman calendar, Nepali time)

New day same pattern. Also the goal remains the same, observe your breath to calm your mind. My personal goal is to also develop better posture focusing mainly on keeping a straight back. The biggest challenge however was to keep a ‘calm and equanimous mind’. After the aforementioned challenges I found it to be very difficult to close myself off from all the sounds. I had expected it to be completely quiet in the centre but right outside the boundaries people were happily drilling, sawing and construction new buidings, then there were 2 ambulance birds (at least that’s what I called them, because of the siren like sound they make), which hung around all afternoon but the most disturbing sounds came from inside the hall. The other meditators, besides people coughing and sneezing they farted burped shamelessly and gurgled loudly as is common in Nepal. Another day of hard work which kept me living from session to session. Happy it was evening and we get to see another discourse (instruction video). These were starring Mr. S.N. Goenka the guru of modern day vipassana. Although his talks were entertaining I had a hard time enjoying them because of the negative thoughts and feeling still pent up inside me. Today also the reality sank in of how long exactly 10 days of meditation is. Despite all that I was still satisfied with the day. I noticed improvements in my posture and was able to practice according to the instructions. Without any problems I fall asleep at 9 P.M.

Day 3:

Meditators log date 05-05-2019 (Roman calendar, Nepali time)

I got up and assembled another portion of motivation for the day. By now I know what is expected of me and I am happy with the large portions served at each meal, so despite getting only some fruits and tea after the 11 A.M. lunch for dinner I never go hungry throughout the days. The morning sessions of 4 and 9 A.M. are difficult to keep my focus as they last for a full 2 hours, but I don’t have many difficulties just going with the flow and let time pass on at a steady pace throughout the day. More and more I can block out all the sounds during the meditation sessions and by now I have found 3 positions I can sit keep using to get me through the sessions. My physical pain begins to subside more and more but my main fight is with my attention. Constantly drifting and it takes a great effort of will to keep brining it back as the day progresses and I try to complete the 10 hours of meditation done today. All the time in between the sessions is spent recharging for the next sessions so I can keep my focus as long as possible. But the most positive of today is that I can let all the negativity I built up flow out of me and work towards truly getting a balanced and equanimous mind. After the last session from 8 to 9 P.M. I finally feel like I can ask the teacher a question that doesn’t feel like I’m just complaining. I hoped to get some practice in in my room to not be as distracted by all the sounds. I am allowed 1 hour tomorrow but I have to remind the teacher the next day after the instructions at 10. A.M.

Day 4:

Meditators log date 06-05-2019 (Roman calendar, Nepali time)

Today I start the day with a positive feeling. My hope is that the meditating in my room will prove to be more relaxing. A dangerous wish because we are learning all about how attachments lead to misery. In the case of unfulfilled desires to disappointment. Instead we are taught to practice to focus on accepting reality as it is, not as I want it to be. This turned out of be a hard lesion for me. After the 10 A.M. instructions the teacher left he hall and I saw no opportunity to approach him. Next chance it between 12 and 1 P.M. I waited for an hour to get a chance to talk to the teacher, but after an hour I was told that there was no more time and I would have to try again at 9 P.M. This brought some of the negativity back and all afternoon I was really distracted by all the sounds I was hoping to avoid today. The iron will to keep brining back my attention is slowly eroding. It’s hard to resist the temptation of just daydreaming my way through the sessions and to think of what I will do when I get back home 2 days after the course ends. Having a nice hot shower and sleeping in my soft bed again. This only makes the sessions seem longer though. When I finally speak to the teacher in the evening I repeat my wish for some solitary meditation but all the answer I get is that it’s better to meditate in the hall. So I guess that’s all that will have to do. On a more positive note we did take another step in the meditation technique today. Up until now all we did was focus our attention on our breath but in the afternoon we get new instructions on how to actually perform vipassana meditation. Once you are focused you use your attention to scan your entire body and see what physical sensations come up. Whether it is itching, tickling, throbbing, hot, cold or anything else we just observe and try not to react. So no changing positions when it starts to become uncomfortable or painful and no scratching that itch. But to feel every sensation and observe them rise and pass away to realize everything is temporary.

Day 5

Meditators log date 07-05-2019 (Roman calendar, Nepali time)

Starting day 5 I did well to lose the disappointment at not being allowed to meditate solitary. Partially this was because I did make a decision on my own to start skipping out the last bit of the longer sessions especially the morning chant during the first session which lasts for 30 minutes. I was able to sneak out of the hall at the end of the session and spent the last bit of time in my room, much more relaxed. But day 5 was also a day I feared. Up until now we have been allowed to change sitting positions as much as we wanted. But starting today the 3 hour long sessions were called sessions of strong determination. That means you start in a comfortable position and the stay still with your eyes closed for 60 minutes. I dreaded this because although I had been practicing this for 4 days I never managed more than to sit still for 10 minutes at a time. With a grim determination I started the first session and I promptly managed to set a new record at around 30 minutes of remaining absolutely still. Even so I was glad to find out they didn’t really enforce this rule but counted on everyone’s own determination to sit still. The teacher just asked to keep improving and change posture as little as possible. The next step in the meditation to scan your body using your awareness was more difficult for me. It is necessary that you keep a focused and balanced mind to feel the more subtle sensations on your body, but my mind kept getting distracted. This made it hard to do the assignment properly. Even though I was satisfied with today’s work in part because today also marked the halfway point of the course.

Day 6

Meditators log date 08-05-2019 (Roman calendar, Nepali time)

Day 6 was a combination of slow and steady progress and a ever more eroding willpower. Many of the sessions started or ended with some chanting in Hindi where the big guru sang his blessings upon us. I found them mostly distraction though. Especially the morning one because it lasts 30 minutes. So like yesterday I decided to skip out on the last bit of the first sessions again. Despite the erosion of willpower and the distractions I was able to keep recharging for each session and find some more concentration. When at the end of each session my concentration ran out I just allowed my thoughts to wander until I had a break and could start again the next session. As long as I could avoid the chanting I felt good and positive and I noticed my energy was increasing. No longer did I sleep during the breakfast and lunch breaks and I just went to my room fantasizing about a variety of different things.

Day 7:

Meditators log date 09-05-2019 (Roman calendar, Nepali time)

During day 7 I got caught while sneaking out to my room at the end of the first session of the day. I was forced to listen to the chanting for half an hour but I was able to shake of the annoyed feeling I had because of it. Once again I went through the day with a positive feeling but the endless fight to keep my attention focused on the meditation practice was one that I was losing more and more. Slowly I just started to daydream for longer and longer during the session. Also the assignments we were supposed to practice became harder and I could not longer easily do them. I was able to last through the days quite comfortably. Also my determination to finish the course remained as big as when I started and now past the halfway point I felt the end was slowly approaching.

Day 8

Meditators log date 10-05-2019 (Roman calendar, Nepali time)

The man that caught me sneaking out was on guard duty again this time. My escape plan today was on hold today same as yesterday. Finally I did manage to avoid him using the side entrance of the hall. Day 8 was characterized by strong concentration at the start of each session but it quickly faded after 15 / 30 minutes. It was harder and harder as the day progressed to keep my attention focused. It becomes more and more clear that this is the part that I will have to practice the most when I get back him. The evening discourses did become more and more interesting. We get more background information showing how Vipassana is a way of life more than just a meditation practice.

Day 9:

Meditators log date 11-05-2019 (Roman calendar, Nepali time)

Today is the last full day of meditation, so work up the energy to continue one more time. One more day of serious practice/ Much like day 8 day 9 was characterized by short bursts of concentration which would fade ever more quickly and me daydreaming more and more. Also my longing to go home was ever increasing. Slowly but surely time passed today as well. Today’s highlight was a loud fart that somebody let out during a quiet moment in a meditation session. This soon had 200 students giggling like we were all 8 years old again. Thi is also the only moment that the teacher corrected someone during the entire course: control yourself!

Day 10:

Meditators log date 12-05-2019 (Roman calendar, Nepali time)

Salvation day. After a last morning session where it was especially difficult to keep my concentration we learned a new meditation technique on this day called Metta. During this form of meditation you learn how to send good vibes towards others, but importantly this also allows you to open yourself to feel loving kindness yourself. After learning this technique our noble silence was finally over and we were allowed to talk to each other. A explosion of conversations erupted with a lot of emotions coming as well. Most people were absolutely thrilled to be able to talk again and had a deep feeling of happiness. Although there were 2 more hour long sessions today was mostly a relaxed with and a happy day for all

Results:

It was an intensive course. 10 days no contact with the outside world, no phone and not even taking any notes. Although the days were long I did not experience them as overly hard, less so then I thought. A feeling of happiness and calm was over me when the course was finished with a small sense of pride of having made it to the end. But it’s difficult for me to say if these feelings arose through the technique, the 10 days of living in a relaxed environment or my excitement of going home again straight after the course. In the end it doesn’t really matter since we learned here that all feelings good or bad are all temporary. So instead of wondering where they came from I guess it’s better to just enjoy them while they last. The most valuable thing I learned during the course is the philosophy behind the technique. Vipassana is a way of life on how to live in harmony with oneself and the world around you. The meditation technique is but an important part of that. In that sense the biggest challenge also lies ahead of me, to be able to practice everything I learned in my daily life. I intend to find some time daily to meditate and to practice leading a life of loving kindness. So even though the course was a unique experience and I’m glad I did it, I can only truly know how valuable it was after I’ve gone home and practiced everything I learned and hopefully integrate it in my life.

Life after travelling:

With the end of the course an end to my travels has come as well. After almost 6 months it’s time to come home again. A week before I told my parents so I could surprise them by suddenly showing up at the door. Looking back on what I’ve done and seen I can only say it’s once again incredible. I’ve seen so many beautiful places, done so many cool things, learned so much from other people, other cultures and customs but mostly about myself. I feel so grateful towards all the people that were a part of my journey however big or small their part and I hope to meet many of you in the future again. Besides all the great moments there were also some difficult times. Sometimes a feeling a homesickness was very strong, I twisted my ankle a bunch of times in a nasty way and I’ve been sick 3 times, something which almost never happens to me back home. But these are also the moments that you grow stronger. During other trips I’ve made I never let these feelings really be there, but this time I’ve tried to accept them more and tried to write about them in my blogs. It’s a step for me in becoming more open. Now back in the Netherlands I will firstly enjoy the ‘small’ luxuries like a good hot shower and having a private room again after a short while I want to start applying everything I’ve learned to my daily life. I will write one more blog about this. In a personal manifest I will describe some of the things I’ve learned and how it will influence my personal development. Last but not least I want to give a big thanks to everyone who has been a part of my travels. No matter how big or small you’re part thank you for being there with me! And a big thanks also for everyone who has read all or part of my blogs I really appreciate it. I hope you had as much fun reading them as I had writing them!

May all be happy!