Als je het goed wil doen dan moet je het zelf doen
Door: Teun den Hollander
Blijf op de hoogte en volg teun
09 April 2017 | Verenigde Staten, New York
Op het moment van schrijven zit ik alweer op het vliegveld om naar huis te gaan. De laatste 2 dagen zijn lange dagen geweest, maar waren minder inspannend voor de geest. Vrijdagochtend begon met wat gedoe, vanwege een vroege bespreking over de dagplanning en de noodzaak om antigriep medicijnen voor mijn vader te halen. Na deze hectische start zijn we op weg gegaan naar een community acces project genaamd thrive (bloeien, of gedijen). Dit project is een intense opleiding voor mensen met ‘lived experience’ in de psychiatrie. Buiten de voorwaarde van een psychiatrische achtergrond geldt alleen dat je boven de 18 moet zijn en een highschool diploma moet hebben. Dit betekent feitelijk dat iedereen met een psychische aandoening deel kan nemen aan de opleiding. Door je te leren hoe je gebruik maakt van je eigen ervaringen, leer je je kwetsbaarheden omzetten in je kracht. Op deze manier wordt je ook voorbereid op het Peer support work. Trainingsmodules bevatten o.a., wat is herstel, ondersteunende begeleiding d.m.v. actief luisteren, een relatie opbouwen door presentie, de geschiedenis van de mensenrechten en hoe hier door de jaren heen voor opgekomen is. Veel mensen kiezen ervoor om na deze opleiding ook een baan voor te zoeken in de psychiatrie, maar mensen worden ook in staat gesteld om verder te gaan in werk wat niet direct gerelateerd is aan ervaringsdeskundigheid, of mental health. De opleiding dient als een soort van re-integratieprogramma dus. Ook hier gelden de principes die we al vaker tegen zijn gekomen tijdens deze reis.
• Het is voor en door peers, mensen die dus hebben meegemaakt wat jij hebt meegemaakt
• Herstel is een compleet persoonlijk proces. Is herstel voor jou het niet meer slikken van medicatie? Prima! Is herstel voor hou het vinden van een baan? Prima!
• Onderliggende waarde daarin is dus het volledige vertrouwen dat iemand zelf weet wat hij of zij nodig heeft. Dit waar wij als hulpverleners nog vaak een ander probleem denken te zien dan de persoon in kwestie.
Deze principes zijn ontzettend krachtig gebleken tijdens mijn reis. Om echt met deze principes te kunnen werken zijn er manier gevonden om de beperkingen van het systeem te omzeilen. Net als bij ons is kan er ook hier een web van regels en voorschriften zijn die gevolgd moeten worden. Veel van de initiatieven zoals ook community acces thrive hebben dit omzeilt door als losstaande organisaties te beginnen en alternatieve fondsen te werven. Ze weten hier heel goed verschillende overheidspotjes aan te spreken, ook weten ze privé fondsen te werven en is er hier en daar een suikeroom te vinden. Dit heeft o.a. community acces Thrive in staat gesteld om vanaf de grond te beginnen en volgens eigen principes te werken en te bewijzen door succes dat het ook anders kan. Ook in Nederland beginnen veel van deze organisaties te komen, maar hier in Amerika hebben ze een langere geschiedenis van hoe ze dit aan pakken. Als je iets goed wil doen, dan moet je het maar zelf doen toch? Met een studiereis als deze plukken wij daar nu de vruchten van.
Met dit ochtendprogramma komt er ook een einde aan het lerende deel van ons programma. In de middag ben ik samen met Evert naar brooklyn gegaan voor een fietstocht door dit stadsdeel. Een leuke manier om New-York op een andere manier te leren kennen. Hier mochten we ook kennismaken met een onvervalst staaltje Amerikaanse vriendelijkheid, en helemaal niet zo nep als we in Nederland vaak roepen. Steve Coe is namelijk de CEO van verschillende community acces projecten, maar ook van een fietsverhuur. Met het 400 jarig bestaan van de stad heeft Willem-Alexander 400 fietsen geschonken aan de stad. Steve heeft een deel van deze fietsen en je kunt ze huren voor een tochtje door de stad. Steve bracht ons persoonlijk naar de fietsverhuur, was de gids van onze privé tour én heeft deze ook nog aan ons persoonlijk aangepast. We zijn met hem namelijk naar het oudste gebouw van New-York gegaan een huis uit 1609 wat gebouwd is door een Nederlander. Daarnaast heeft hij ons ook nog naar zijn huis gebracht en hebben we een kopje koffie gedronken (nou ja, ik een glaasje cola dan Dat vonden we beiden nog eens een staaltje band opbouwen met mensen. Geen stereotype CEO in een pak die de boel van bovenaf regelt.
In de avond zij we nog naar de blue note gegaan een hele hippe muziektent in de stad waar we nog met verschillende ervaringsdeskundigen een drankje hebben gedaan. Vandaag (zaterdag) was nog een dagje van sightseeing en souvenirs voordat we weer huiswaarts gingen.
En als laatste wil ik nog een dankwoordje richten aan enkele mensen die deze reis mogelijk gemaakt hebben. Als eerste alle ervaringsdeskundigen die we hebben mogen ontmoeten, jullie zijn een oneindige bron van inspiratie. Daarnaast aan al mijn reisgenoten met wie ik uitsluitend fijne ervaringen gehad. Hierbij een speciale vernoeming voor Corné, die na lang aandringen eindelijk met naam en toenaam in mijn blog terecht is gekomen. Ik heb veel lol met je gehad Corné. Natuurlijk een bedankje voor Rokus de organisator van deze en vele andere inspirerende reizen: keep on rocking the freeworld Rokus! En natuurlijk mijn vader die me voor de tweede keer mee heeft genomen en me gedurende mijn gehele opvoeding me al met belangrijke principes van herstel en empowerment heeft opgevoed. Bedankt pap!
Voor iedereen die mijn blog (gedeeltelijk) heeft gelezen dank je wel. Ik hoop dat jullie het even leuk als leerzaam vonden. Hopelijk mag ik nog veel mooie reizen maken waarin ik jullie de waanzinnigste verhalen kan vertellen!
___________________________________________________________
At the time of writing I’m already at the airport to go home. The last two days have been long days, but have been less stressfull for the mind. Friday monring started a little chaotic, because of the early meeting to plan the day and the necessity to to get some fluemedicine for my dad. After this somewhat hectic start we set off to visit a project called community acces thrive. This project is essentially a intense training program for people with lived experience in mental health. Other than having lived experience the only other criteria are being over 18 and having a highschool diploma. This essentially means that anyone with lived experience in mental health can apply for the program. By learning how to make use of your own experiences you learn how to turn your vulnerabilities into strengths. In this way you get prepared for peer support work. The trainingmodules include: what is recovery, supportive counseling like active listening, building a relationship by being present and a hitory of civil rights. A lot of people choose to continue work in mental health, but people are also being enabled to find other jobs that have no direct connection to peer-support work or metnal health. Thus the training program has a reintegration function. Also during this program as we have seen much of this week it relies on a number of base values like:
• It is by peers and for peers. People who have been through similar experiences.
• recovery is a completely personal proces. Is recovery for you not taking medication anymore? Great! Is recovery for you finding a job? Great!
• Underlying value in this is the complete trust that someone knows what he or she needs to recover. We as mental healthcare workers sometimes think we perceive a different problem than the consumer himself.
These principles have been very powerfull during this trip. To really be able to work using these principles ways have been found to avoid the limitations of the system. Same as in the Netherlands there can be a web of rules and regulations which must be followed. A lot of the initiatives like community acces Thrive have found a way to deal with this by starting from the ground up and working according tot heir own principles, they are procing through succes that things can be done differently. In the Netherlands also more and more of these initiaves are starting to grow, but here in the U.S. they have a longer standing history of how to do this. If you want something done right, you will have to do it yourself right? With this studytrip we are now picking the fruits of this labour.
With this morning program comes an end to the learning part of our trip. In the afternoon Evert and I went to Brooklyn for a bikeride though this past of the city. A nice way to get a different pers[ective of New-York. Here we tasted a bit of genuine American friendlyness which is not as fake as we like to say back home. Steve Coe is CEO to several community acces projects but also tot he bikerental. He owns a number of the 400 bikes which were gifted tot he city of New-York by our prince Willem-Alexander. Steve uses these bikes to organize tours through the city. He personally brought us tot he bikerental, was the our guide during a private tour and customized the route. He took us to the oldest building in New-York which is a house built in 1609 ans was owned by a dutchman. Besides that he took us to his home where we had a cup of coffee (well, I had a coca-cola). Both of us saw this as a good example of how to connect with people Not at all a stereotype CEO in a suit that manages his company top-down.
During the evening we went tot he blue note which is a hip music place in the city where we had a drink with several of the peer-support people we met. Today (Saturday) was a day of sighseeing and souvenirs before we headed home.
Lastly I want to thank a few people who have made this trip possible. First of all, all the peers we met during this trip, you are an endless scource of inspiration. Next off my group with whom I have had exclusively positive experiences. A special shout out to Corné who after a lot of effort has finally made it to my blog. I had a lot of fun with you Corné. Ofcourse a big thank you to Rokus, who has organized this and many other inspirational journey’s: keep on rocking the free worl Rokus!. And ofcourse my dad who brought me on not only one but two of these trips and who during my entire upbringing has infused the values of recovery and empowerment! Thanks dad! Last but not least all of you guys! Thank you to everyone who read my blog and I hope you had equal amounts of fun and learning experiences reading this. Hopefully I will be allowed to make many more beautifull trips during which I’ll be telling you about more awesome experiences.
• Het is voor en door peers, mensen die dus hebben meegemaakt wat jij hebt meegemaakt
• Herstel is een compleet persoonlijk proces. Is herstel voor jou het niet meer slikken van medicatie? Prima! Is herstel voor hou het vinden van een baan? Prima!
• Onderliggende waarde daarin is dus het volledige vertrouwen dat iemand zelf weet wat hij of zij nodig heeft. Dit waar wij als hulpverleners nog vaak een ander probleem denken te zien dan de persoon in kwestie.
Deze principes zijn ontzettend krachtig gebleken tijdens mijn reis. Om echt met deze principes te kunnen werken zijn er manier gevonden om de beperkingen van het systeem te omzeilen. Net als bij ons is kan er ook hier een web van regels en voorschriften zijn die gevolgd moeten worden. Veel van de initiatieven zoals ook community acces thrive hebben dit omzeilt door als losstaande organisaties te beginnen en alternatieve fondsen te werven. Ze weten hier heel goed verschillende overheidspotjes aan te spreken, ook weten ze privé fondsen te werven en is er hier en daar een suikeroom te vinden. Dit heeft o.a. community acces Thrive in staat gesteld om vanaf de grond te beginnen en volgens eigen principes te werken en te bewijzen door succes dat het ook anders kan. Ook in Nederland beginnen veel van deze organisaties te komen, maar hier in Amerika hebben ze een langere geschiedenis van hoe ze dit aan pakken. Als je iets goed wil doen, dan moet je het maar zelf doen toch? Met een studiereis als deze plukken wij daar nu de vruchten van.
Met dit ochtendprogramma komt er ook een einde aan het lerende deel van ons programma. In de middag ben ik samen met Evert naar brooklyn gegaan voor een fietstocht door dit stadsdeel. Een leuke manier om New-York op een andere manier te leren kennen. Hier mochten we ook kennismaken met een onvervalst staaltje Amerikaanse vriendelijkheid, en helemaal niet zo nep als we in Nederland vaak roepen. Steve Coe is namelijk de CEO van verschillende community acces projecten, maar ook van een fietsverhuur. Met het 400 jarig bestaan van de stad heeft Willem-Alexander 400 fietsen geschonken aan de stad. Steve heeft een deel van deze fietsen en je kunt ze huren voor een tochtje door de stad. Steve bracht ons persoonlijk naar de fietsverhuur, was de gids van onze privé tour én heeft deze ook nog aan ons persoonlijk aangepast. We zijn met hem namelijk naar het oudste gebouw van New-York gegaan een huis uit 1609 wat gebouwd is door een Nederlander. Daarnaast heeft hij ons ook nog naar zijn huis gebracht en hebben we een kopje koffie gedronken (nou ja, ik een glaasje cola dan Dat vonden we beiden nog eens een staaltje band opbouwen met mensen. Geen stereotype CEO in een pak die de boel van bovenaf regelt.
In de avond zij we nog naar de blue note gegaan een hele hippe muziektent in de stad waar we nog met verschillende ervaringsdeskundigen een drankje hebben gedaan. Vandaag (zaterdag) was nog een dagje van sightseeing en souvenirs voordat we weer huiswaarts gingen.
En als laatste wil ik nog een dankwoordje richten aan enkele mensen die deze reis mogelijk gemaakt hebben. Als eerste alle ervaringsdeskundigen die we hebben mogen ontmoeten, jullie zijn een oneindige bron van inspiratie. Daarnaast aan al mijn reisgenoten met wie ik uitsluitend fijne ervaringen gehad. Hierbij een speciale vernoeming voor Corné, die na lang aandringen eindelijk met naam en toenaam in mijn blog terecht is gekomen. Ik heb veel lol met je gehad Corné. Natuurlijk een bedankje voor Rokus de organisator van deze en vele andere inspirerende reizen: keep on rocking the freeworld Rokus! En natuurlijk mijn vader die me voor de tweede keer mee heeft genomen en me gedurende mijn gehele opvoeding me al met belangrijke principes van herstel en empowerment heeft opgevoed. Bedankt pap!
Voor iedereen die mijn blog (gedeeltelijk) heeft gelezen dank je wel. Ik hoop dat jullie het even leuk als leerzaam vonden. Hopelijk mag ik nog veel mooie reizen maken waarin ik jullie de waanzinnigste verhalen kan vertellen!
___________________________________________________________
At the time of writing I’m already at the airport to go home. The last two days have been long days, but have been less stressfull for the mind. Friday monring started a little chaotic, because of the early meeting to plan the day and the necessity to to get some fluemedicine for my dad. After this somewhat hectic start we set off to visit a project called community acces thrive. This project is essentially a intense training program for people with lived experience in mental health. Other than having lived experience the only other criteria are being over 18 and having a highschool diploma. This essentially means that anyone with lived experience in mental health can apply for the program. By learning how to make use of your own experiences you learn how to turn your vulnerabilities into strengths. In this way you get prepared for peer support work. The trainingmodules include: what is recovery, supportive counseling like active listening, building a relationship by being present and a hitory of civil rights. A lot of people choose to continue work in mental health, but people are also being enabled to find other jobs that have no direct connection to peer-support work or metnal health. Thus the training program has a reintegration function. Also during this program as we have seen much of this week it relies on a number of base values like:
• It is by peers and for peers. People who have been through similar experiences.
• recovery is a completely personal proces. Is recovery for you not taking medication anymore? Great! Is recovery for you finding a job? Great!
• Underlying value in this is the complete trust that someone knows what he or she needs to recover. We as mental healthcare workers sometimes think we perceive a different problem than the consumer himself.
These principles have been very powerfull during this trip. To really be able to work using these principles ways have been found to avoid the limitations of the system. Same as in the Netherlands there can be a web of rules and regulations which must be followed. A lot of the initiatives like community acces Thrive have found a way to deal with this by starting from the ground up and working according tot heir own principles, they are procing through succes that things can be done differently. In the Netherlands also more and more of these initiaves are starting to grow, but here in the U.S. they have a longer standing history of how to do this. If you want something done right, you will have to do it yourself right? With this studytrip we are now picking the fruits of this labour.
With this morning program comes an end to the learning part of our trip. In the afternoon Evert and I went to Brooklyn for a bikeride though this past of the city. A nice way to get a different pers[ective of New-York. Here we tasted a bit of genuine American friendlyness which is not as fake as we like to say back home. Steve Coe is CEO to several community acces projects but also tot he bikerental. He owns a number of the 400 bikes which were gifted tot he city of New-York by our prince Willem-Alexander. Steve uses these bikes to organize tours through the city. He personally brought us tot he bikerental, was the our guide during a private tour and customized the route. He took us to the oldest building in New-York which is a house built in 1609 ans was owned by a dutchman. Besides that he took us to his home where we had a cup of coffee (well, I had a coca-cola). Both of us saw this as a good example of how to connect with people Not at all a stereotype CEO in a suit that manages his company top-down.
During the evening we went tot he blue note which is a hip music place in the city where we had a drink with several of the peer-support people we met. Today (Saturday) was a day of sighseeing and souvenirs before we headed home.
Lastly I want to thank a few people who have made this trip possible. First of all, all the peers we met during this trip, you are an endless scource of inspiration. Next off my group with whom I have had exclusively positive experiences. A special shout out to Corné who after a lot of effort has finally made it to my blog. I had a lot of fun with you Corné. Ofcourse a big thank you to Rokus, who has organized this and many other inspirational journey’s: keep on rocking the free worl Rokus!. And ofcourse my dad who brought me on not only one but two of these trips and who during my entire upbringing has infused the values of recovery and empowerment! Thanks dad! Last but not least all of you guys! Thank you to everyone who read my blog and I hope you had equal amounts of fun and learning experiences reading this. Hopefully I will be allowed to make many more beautifull trips during which I’ll be telling you about more awesome experiences.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
