De kou is uit de lucht / Done with the cold
Door: Teun den Hollander
Blijf op de hoogte en volg teun
14 Februari 2014 | Argentinië, Ushuaia
Met het verlaten van Chili, zijn we niet alleen Argentinie binnen gegaan maar ook Patagonie. Een gebied wat het zuiden van zowel Argentinie als Chili beslaat en soms ook het wel 8e wereld wonder word genoemd. In ieder geval behoort het tot één van de 7 natuurlijke wereldwonderen.
Onze eerste stop in het noorden van Patagonie was Bariloche. Een klein plaatsje gelegen aan een meer en met het Andes gebergte nog steeds op de achtergrond. De mooie houten gebouwen die veelal gevuld zijn met luxe chocelaterien geven het plaatsje een hele alpenachtige uitstraling (dat vermoed ik tenminste want ik ben nooit echt in de Alpen geweest). Onderweg hier naar toe hebben Frans en ik een heus Helmonds hockeymeisje 'opgepikt' die we al eens eerder tegen waren gekomen. Met z'n 3en zijn we naar het nabijgelegen dorpje El Bolson geweest voor het leuke hippiemarktje wat ze daar schijnen te hebben, typisch genoeg was dit precies dicht op de dag dat wij er waren. Wat restte was een dag lang wandelen voor de eerste kennismaking met de Patagonische natuur met tussen door een lekkere lunch, van een orginele Argentijnse Parilla (barbeque/grill), wat neer komt op een grote plaat met een stapel vlees.
De volgende dag zouden we met z'n 3en een fietstocht maken langs een 2e nabijgelegen meer om de directe omgeving verder te verkennen, helaas heeft Frans zich in de ochtend ziek gemeld en is hij in het hostel achter gebleven. Gelukkig is hij na een dagje veel slapen wel weer opgeknapt. Met een licht gevoel voor understatement kan ik zeggen dat de omgeving die Margot en ik met z'n 2en hebben bezichtigd niet onaardig was. Erg leuk hierbij was een klein nabijgelegen nederzettingkje genaamd Colonia Suiza. Al met al 2 leuke dagtripjes gehad en een voorproefje van de pracht van Patagonie. Dat we al een behoorlijk stuk naar het zuiden waren afgereisd was te merken aan de temperatuur die al aanzienlijk begon te dalen, en dat het bij tijd en wijlen behoorlijk kon waaien. Dit was even omschakelen van de heerlijke temperatuur waar we in Chili eigenlijk pijlsnel aan gewend waren.
Om echter de echte pracht en praal van Patagonie te verkennen moesten we verder niemandsland in. Een bustochtje van slechts 30 uur verder naar het zuiden heeft ons hier toe gebracht, maar goed je moet er iets voor over hebben om (n)ergens te komen. Gelukkig raak je nog wel eens met iemand aan de praat als je 30 samen in de bus zit en zo hebben we Margot voor Owen ingeruild, een Ier met wie we samen ongeveer een weekje of anderhalf hebben gereisd. De naam van de volgende stop was El Calafate. Opzichzelf geen bijzonder plaatsje maar hetzelfde kan niet gezegd worden over de nabijgelegen gletsjer Perito Moreno. Deze gletjser is onderdeel van de 3e grootste ijsmassa ter wereld (na Antartica en Groenland) en heeft ons naast een majestueus uitzicht ook eindelijk onze eerste gespotte Condor opgeleverd.
http://www.kizoa.com/slideshow/d8407996kP82158365o2/bariloche-el-bolson--el-calafate
Voor de echte parel van Patagonie moesten we echter nog een stukje verder reizen en weer terug de grens over naar Chili. Vanuit Puerto Natales konden we naar het nationale park van Torres del Paine, waar we de zogenaamde 'W' trek hebben gedaan. Na het huren van wat kampeer spullen en bijzonder matige inkopen te hebben gedaan (buiten dat we voldoende avond eten hadden, hebben we het voor elkaar gekregen om voor 3 mensen en 5 dagen ontbijt en lunch slechts 2 broodjes de man, 3 pakken koekjes, 2 bussen pringels en wat zakjes pinda's te kopen) zijn Frans, Owen en ik zelfstandig het park ingetrokken samen met Ethan nog een Amerikaan die we hebben leren kennen. Gelukkig konden we in het park zelf regelmatig nog wat eten bij kopen, tegen een 'geringe meerprijs', dus echt honger hebben we niet geleden. Het Patagonische weer staat bekend als zeer onvoorspelbaar en onze dagen bestonden uit koude ochtenden, winderige middagen en nog koudere nachten. Gelukkig hebben we nauwelijks tot geen neerslag gehad dus daarover niet te klagen. Dat echter de ook wind gevaarlijk kon zijn bleek wel op dag 3. Nadat wij allemaal al enkele keren bijna van het pad waren geblazen, kwam tijdens onze lunch een van de parkwachters vragen of we konden helpen met het naar beneden dragen van vrouw die gewond was geraakt. Uiteindelijk bleek ze van het pad gewaaid te zijn zo de bosjes in, waardoor ze een behoorlijk lelijke snee over haar gehele onderbeen had over gehouden. Nou kennen jullie mij allemaal en weten dat ik de beroerste niet ben, dus na toch alweer een halve dag gewandeld te hebben, zijn we weer terug omhoog gegaan om uiteindelijk met een man of 20 deze gewonde vrouw per brancard naar beneden te voeren. Onzebeloning voor alle moeite was een verbazingwekkend mooi tocht, met een super uitzicht op een nieuwe gletjser, langs stijle en besneeuwde bergtoppen gelopen, waarbij we getuige hebben mogen zijn van onze eerste lawine (gelukkig op veilige afstand) en zijn we door bossen over stukken heide en langs meren gelopen. Op de laatste dag zijn we nog eens extra vroeg opgestaan om de zon over de bergen te zien opkomen voor een schitterend uitzicht.
Na bijgekomen te zijn van onze trek zijn we verder getrokken naar Ushuaia, weer terug Argentinie in. Dit schijnt de meest zuidelijk gelegen stad ter wereld te zijn en het is goed te merken dat je hier toch al een behoorlijk eindje in de richting van Antartica zit. In de paar dagen die we hier geweest zijn hebben Frans en ik (inmiddels weer met z'n 2en) een wandelingetje door de plaatselijke bergen gemaakt, wat vermakelijk was maar na al het natuur geweld wat we al gezien hebben niet bijzonder spectaculair, en de dag hebben we een boottochtje gemaakt naar een plaatselijke zeeleeuwen en cormorant (soort vogel) kolonie om vervolgens om de vuurtoren te varen en weer terug te gaan. Het meest spannende aan deze tocht is dat we tot 3 keer toe van de lokale politie de opdracht kregen weer terug de haven te varen omdat er het één of ander niet in orde zou zijn. Gelukkig uiteindelijk toch kunnen gaan en hebben zich er geen gekke dingen voor gedaan. Met de rest van Argentinie, Brazilie en mogelijk Suriname nog voor de boeg is de verwachting dat de kou nou helemaal uit de lucht is en we alleen maar nog warme dagen voor de boeg hebben
Tijd om in Buenos Aires de komende dagen maar eens een beroemde Argentijnse steak te proeven en te kijken of we wedstrijd van één van de lokake voetbalclubs (river plate of Boca juniors) kunnen bezoek voor een vleugje Argentijnse cultuur.
http://www.kizoa.com/slideshow/d8408001kP97958061o2/torres-del-paine
_________________________________________________________________________________________________
With leaving chile, we haven't only entered Argentina, but also Patagonia. This area encompases the south of both Chile and Argentina en is sometimes called the 8th wonder of the world. In any case it belongs to one of the 7 natural wonders of the world.
Our first stop in north Patagonia was Bariloche. This small town is situated next to a lake and with the Andes still on it's backdrop. The nice wooden buildings give it a very Alpine look (I assume at least because I've never actually been to the Alps). On the way we picked up a Helmonds (my hometown) hockeychick, which we have met a few times before. The 3 of us went to the nearby village of El Bolson, for a nice hippie market. Typically enough the market was closed on the day we were there. What was left was a day of hiking the surrounding area for a first taste of Patagonian nature, in between the hiking we had a nice lunch to get our first original Argentinian parilla (bbq/grill), which comes down to a huge plate of meat.
The next day we we're all supposed to take a bikeride around a nearby lake in Bariloche. Unfortunatly Frans called in sick that morning. Luckely after a good night's rest he got better. With a slight feeling of understatement I can say that the bikeride me and Margot took was not too bad. Especially nice was the small colony suiza. All in all we had 2 really nice daytrips here. That we had come pretty far south already was noticable by the drop in temperature and the strong winds. This took some getting used after the great temperatures we quickly learned to appreciate in Chile.
To see the real splendour of Patagonia we had to go further into no-mansland. A small 30 hour busride would take us that far south, but you have to make some effort to get nowhere really. Luckely during such a long busride you start to talk to some of the people and thats how we met Owen. An Irishman with whom we travelled for about a week and a half. The name of the place we got to was El Calafate which in itself was nothing special but the same can't be said for the nearby glacier Perito Moreno. It is part of the worlds third largest icemass (after Antartica and Greenland), it offered us a majestic view as well as allowing us to finally spot our first condor.
http://www.kizoa.com/slideshow/d8407996kP82158365o2/bariloche-el-bolson--el-calafate
The real Jewel of Patagonia however lay in Chile. From Puerto Natales we went to the national park of Torrest del Paine, where we did the so called "w" trek. After hiring our camping equipment and especially meager shopping ( we managed to buy only 2 breadrolls, 3 packs of cookies and 2 boxes of pringles for breakfast and lunch for 3 people), Owen, Frans and me went into the Park with Ethan an American who was to join us. Luckely for a 'small' extra fee we could bu food in the park, so we didn't have to starve. The patagonian weather is known for it's unpredictability and our days consisted of cold morning, windy afternoons and even colder nights. Thankfully we hardly had any rain so no complaints here. That the wind could be dangerous proved on our third day. After we had almost been blown of the path several times a park ranger came asking for our help while we were having lunch. It turned out she blew of the path into the bushes and had a really nasty gash all along her lower leg. And as you all know me I'm a good guy so I answered the call, even though we had been walking for more then half a day. So back up the mountain it was so alongside of another 20 people we could carry the injured lady down on a stretcher. Our reward for all the trouble was breathtaking scenery along the trail, with a great view of another glaciar, walking next to steep snowcapped mountain cliffs, where we could bear witness to our first avalanche (from a safe distance) and we walked through woods over heath and passed lakes. On the last day we got up extra early to see a gorgeous sunrise
After having recovered from our trek we moved on to Ushuaia, back into Argentina. This is supposed to be the southernmost city in the world, and this is noticeable that you have traveled fairly close to Antarctica. In the few days that we have been there, Frans and me (by now just the 2 of us again) have walked through the local mountains, which was enjoyable but after all the impressive scenery we've seen so far not spectaculair. also we have taken a boat trip to the local sealion and cormorant (type of bird) colonies and to the lighthouse. The most exciting thing about this was that we were stopped by the police 3 times and had to sail back to port because some things apparently weren't in order. Luckely we were able to go in the end and nothing really happened. With the rest of Argentina, Brasil and possibly Suriname ahead the expectation is that the cold has cleared from the skies and we have only got warm days ahead of us.
Time to sample that famous Argentinian steak and find out if we can watch a football match of one of the famous local clubs (river plate or Boca Juniors) in Buenos Aires for a sniff of Argentinian culture
http://www.kizoa.com/slideshow/d8408001kP97958061o2/torres-del-paine
Onze eerste stop in het noorden van Patagonie was Bariloche. Een klein plaatsje gelegen aan een meer en met het Andes gebergte nog steeds op de achtergrond. De mooie houten gebouwen die veelal gevuld zijn met luxe chocelaterien geven het plaatsje een hele alpenachtige uitstraling (dat vermoed ik tenminste want ik ben nooit echt in de Alpen geweest). Onderweg hier naar toe hebben Frans en ik een heus Helmonds hockeymeisje 'opgepikt' die we al eens eerder tegen waren gekomen. Met z'n 3en zijn we naar het nabijgelegen dorpje El Bolson geweest voor het leuke hippiemarktje wat ze daar schijnen te hebben, typisch genoeg was dit precies dicht op de dag dat wij er waren. Wat restte was een dag lang wandelen voor de eerste kennismaking met de Patagonische natuur met tussen door een lekkere lunch, van een orginele Argentijnse Parilla (barbeque/grill), wat neer komt op een grote plaat met een stapel vlees.
De volgende dag zouden we met z'n 3en een fietstocht maken langs een 2e nabijgelegen meer om de directe omgeving verder te verkennen, helaas heeft Frans zich in de ochtend ziek gemeld en is hij in het hostel achter gebleven. Gelukkig is hij na een dagje veel slapen wel weer opgeknapt. Met een licht gevoel voor understatement kan ik zeggen dat de omgeving die Margot en ik met z'n 2en hebben bezichtigd niet onaardig was. Erg leuk hierbij was een klein nabijgelegen nederzettingkje genaamd Colonia Suiza. Al met al 2 leuke dagtripjes gehad en een voorproefje van de pracht van Patagonie. Dat we al een behoorlijk stuk naar het zuiden waren afgereisd was te merken aan de temperatuur die al aanzienlijk begon te dalen, en dat het bij tijd en wijlen behoorlijk kon waaien. Dit was even omschakelen van de heerlijke temperatuur waar we in Chili eigenlijk pijlsnel aan gewend waren.
Om echter de echte pracht en praal van Patagonie te verkennen moesten we verder niemandsland in. Een bustochtje van slechts 30 uur verder naar het zuiden heeft ons hier toe gebracht, maar goed je moet er iets voor over hebben om (n)ergens te komen. Gelukkig raak je nog wel eens met iemand aan de praat als je 30 samen in de bus zit en zo hebben we Margot voor Owen ingeruild, een Ier met wie we samen ongeveer een weekje of anderhalf hebben gereisd. De naam van de volgende stop was El Calafate. Opzichzelf geen bijzonder plaatsje maar hetzelfde kan niet gezegd worden over de nabijgelegen gletsjer Perito Moreno. Deze gletjser is onderdeel van de 3e grootste ijsmassa ter wereld (na Antartica en Groenland) en heeft ons naast een majestueus uitzicht ook eindelijk onze eerste gespotte Condor opgeleverd.
http://www.kizoa.com/slideshow/d8407996kP82158365o2/bariloche-el-bolson--el-calafate
Voor de echte parel van Patagonie moesten we echter nog een stukje verder reizen en weer terug de grens over naar Chili. Vanuit Puerto Natales konden we naar het nationale park van Torres del Paine, waar we de zogenaamde 'W' trek hebben gedaan. Na het huren van wat kampeer spullen en bijzonder matige inkopen te hebben gedaan (buiten dat we voldoende avond eten hadden, hebben we het voor elkaar gekregen om voor 3 mensen en 5 dagen ontbijt en lunch slechts 2 broodjes de man, 3 pakken koekjes, 2 bussen pringels en wat zakjes pinda's te kopen) zijn Frans, Owen en ik zelfstandig het park ingetrokken samen met Ethan nog een Amerikaan die we hebben leren kennen. Gelukkig konden we in het park zelf regelmatig nog wat eten bij kopen, tegen een 'geringe meerprijs', dus echt honger hebben we niet geleden. Het Patagonische weer staat bekend als zeer onvoorspelbaar en onze dagen bestonden uit koude ochtenden, winderige middagen en nog koudere nachten. Gelukkig hebben we nauwelijks tot geen neerslag gehad dus daarover niet te klagen. Dat echter de ook wind gevaarlijk kon zijn bleek wel op dag 3. Nadat wij allemaal al enkele keren bijna van het pad waren geblazen, kwam tijdens onze lunch een van de parkwachters vragen of we konden helpen met het naar beneden dragen van vrouw die gewond was geraakt. Uiteindelijk bleek ze van het pad gewaaid te zijn zo de bosjes in, waardoor ze een behoorlijk lelijke snee over haar gehele onderbeen had over gehouden. Nou kennen jullie mij allemaal en weten dat ik de beroerste niet ben, dus na toch alweer een halve dag gewandeld te hebben, zijn we weer terug omhoog gegaan om uiteindelijk met een man of 20 deze gewonde vrouw per brancard naar beneden te voeren. Onzebeloning voor alle moeite was een verbazingwekkend mooi tocht, met een super uitzicht op een nieuwe gletjser, langs stijle en besneeuwde bergtoppen gelopen, waarbij we getuige hebben mogen zijn van onze eerste lawine (gelukkig op veilige afstand) en zijn we door bossen over stukken heide en langs meren gelopen. Op de laatste dag zijn we nog eens extra vroeg opgestaan om de zon over de bergen te zien opkomen voor een schitterend uitzicht.
Na bijgekomen te zijn van onze trek zijn we verder getrokken naar Ushuaia, weer terug Argentinie in. Dit schijnt de meest zuidelijk gelegen stad ter wereld te zijn en het is goed te merken dat je hier toch al een behoorlijk eindje in de richting van Antartica zit. In de paar dagen die we hier geweest zijn hebben Frans en ik (inmiddels weer met z'n 2en) een wandelingetje door de plaatselijke bergen gemaakt, wat vermakelijk was maar na al het natuur geweld wat we al gezien hebben niet bijzonder spectaculair, en de dag hebben we een boottochtje gemaakt naar een plaatselijke zeeleeuwen en cormorant (soort vogel) kolonie om vervolgens om de vuurtoren te varen en weer terug te gaan. Het meest spannende aan deze tocht is dat we tot 3 keer toe van de lokale politie de opdracht kregen weer terug de haven te varen omdat er het één of ander niet in orde zou zijn. Gelukkig uiteindelijk toch kunnen gaan en hebben zich er geen gekke dingen voor gedaan. Met de rest van Argentinie, Brazilie en mogelijk Suriname nog voor de boeg is de verwachting dat de kou nou helemaal uit de lucht is en we alleen maar nog warme dagen voor de boeg hebben
Tijd om in Buenos Aires de komende dagen maar eens een beroemde Argentijnse steak te proeven en te kijken of we wedstrijd van één van de lokake voetbalclubs (river plate of Boca juniors) kunnen bezoek voor een vleugje Argentijnse cultuur.
http://www.kizoa.com/slideshow/d8408001kP97958061o2/torres-del-paine
_________________________________________________________________________________________________
With leaving chile, we haven't only entered Argentina, but also Patagonia. This area encompases the south of both Chile and Argentina en is sometimes called the 8th wonder of the world. In any case it belongs to one of the 7 natural wonders of the world.
Our first stop in north Patagonia was Bariloche. This small town is situated next to a lake and with the Andes still on it's backdrop. The nice wooden buildings give it a very Alpine look (I assume at least because I've never actually been to the Alps). On the way we picked up a Helmonds (my hometown) hockeychick, which we have met a few times before. The 3 of us went to the nearby village of El Bolson, for a nice hippie market. Typically enough the market was closed on the day we were there. What was left was a day of hiking the surrounding area for a first taste of Patagonian nature, in between the hiking we had a nice lunch to get our first original Argentinian parilla (bbq/grill), which comes down to a huge plate of meat.
The next day we we're all supposed to take a bikeride around a nearby lake in Bariloche. Unfortunatly Frans called in sick that morning. Luckely after a good night's rest he got better. With a slight feeling of understatement I can say that the bikeride me and Margot took was not too bad. Especially nice was the small colony suiza. All in all we had 2 really nice daytrips here. That we had come pretty far south already was noticable by the drop in temperature and the strong winds. This took some getting used after the great temperatures we quickly learned to appreciate in Chile.
To see the real splendour of Patagonia we had to go further into no-mansland. A small 30 hour busride would take us that far south, but you have to make some effort to get nowhere really. Luckely during such a long busride you start to talk to some of the people and thats how we met Owen. An Irishman with whom we travelled for about a week and a half. The name of the place we got to was El Calafate which in itself was nothing special but the same can't be said for the nearby glacier Perito Moreno. It is part of the worlds third largest icemass (after Antartica and Greenland), it offered us a majestic view as well as allowing us to finally spot our first condor.
http://www.kizoa.com/slideshow/d8407996kP82158365o2/bariloche-el-bolson--el-calafate
The real Jewel of Patagonia however lay in Chile. From Puerto Natales we went to the national park of Torrest del Paine, where we did the so called "w" trek. After hiring our camping equipment and especially meager shopping ( we managed to buy only 2 breadrolls, 3 packs of cookies and 2 boxes of pringles for breakfast and lunch for 3 people), Owen, Frans and me went into the Park with Ethan an American who was to join us. Luckely for a 'small' extra fee we could bu food in the park, so we didn't have to starve. The patagonian weather is known for it's unpredictability and our days consisted of cold morning, windy afternoons and even colder nights. Thankfully we hardly had any rain so no complaints here. That the wind could be dangerous proved on our third day. After we had almost been blown of the path several times a park ranger came asking for our help while we were having lunch. It turned out she blew of the path into the bushes and had a really nasty gash all along her lower leg. And as you all know me I'm a good guy so I answered the call, even though we had been walking for more then half a day. So back up the mountain it was so alongside of another 20 people we could carry the injured lady down on a stretcher. Our reward for all the trouble was breathtaking scenery along the trail, with a great view of another glaciar, walking next to steep snowcapped mountain cliffs, where we could bear witness to our first avalanche (from a safe distance) and we walked through woods over heath and passed lakes. On the last day we got up extra early to see a gorgeous sunrise
After having recovered from our trek we moved on to Ushuaia, back into Argentina. This is supposed to be the southernmost city in the world, and this is noticeable that you have traveled fairly close to Antarctica. In the few days that we have been there, Frans and me (by now just the 2 of us again) have walked through the local mountains, which was enjoyable but after all the impressive scenery we've seen so far not spectaculair. also we have taken a boat trip to the local sealion and cormorant (type of bird) colonies and to the lighthouse. The most exciting thing about this was that we were stopped by the police 3 times and had to sail back to port because some things apparently weren't in order. Luckely we were able to go in the end and nothing really happened. With the rest of Argentina, Brasil and possibly Suriname ahead the expectation is that the cold has cleared from the skies and we have only got warm days ahead of us.
Time to sample that famous Argentinian steak and find out if we can watch a football match of one of the famous local clubs (river plate or Boca Juniors) in Buenos Aires for a sniff of Argentinian culture
http://www.kizoa.com/slideshow/d8408001kP97958061o2/torres-del-paine
-
14 Februari 2014 - 16:53
Anke:
Wauw wat een plaatjes weer! Lijkt wel een beetje op Noorwegen. Geniet er nog van, ook van 't zonnetje. :-) -
15 Februari 2014 - 12:34
Lindie:
Wauw Teun, wat ontzettend gaaf weer wat jullie daar allemaal beleven! Prachtige natuur ook, ik ben jaloers!! :) Geniet ervan met z'n tweetjes! Groetjes ook aan Frans! x -
19 Februari 2014 - 15:38
Ester:
Hee Teun en Frans!
Super vette foto's en verhalen! Kei leuk! Schrok ervan dat jullie alweer bijna terug komen, haha! Voor mij voelt het namelijk niet als een half jaar ;p Wat een ervaringen zeg, ben jaloers!
Liefs,
Ester
Ps: Frans nog gefeliciteerd met je verjaardag he!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
